Za młoda na emeryturę, za stara na pracę

Co dzień wcześnie rano, z wywieszonym ozorem , najpierw dzieci wyprawiałam do przedszkola, a potem na złamanie karku gnałam do tej swojej pracy. I tak co dzień to samo. Początkowo na nogach chodziłam ( chociaż to spory kawał drogi- blisko godzinę w jedną stronę), potem dorobiłam się roweru i wreszcie po kilkunastu latach jakimś cudem udało nam się wraz z mężem kupić starego gruchota. Zero odpoczynku, bo z taką gromadką jaką miałam, nie było szans. Na wczasy brakowało pieniędzy, mimo, że mąż harował na dwa etaty. Chcieliśmy zapewnić swoim dzieciom godne warunki życia. Nigdy nie narzekałam, że dużo dzieci (od dziecka marzyła mi się liczna rodzina), że nie ma kasy, że jestem zmęczona.  Uważałam to za normalność. Przyjmowałam z pokorą.  Wierzyłam, że na stare lata, kiedy dzieci się usamodzielnią, będzie lżej. A tu co? Co miesiąc na moje konto wpływa -bagatela- kwota w wysokości aż 833,96 PLN . Koń by się uśmiał. Ha, ha, ha. I pomyśleć, że przepracowałam w tym kraju 39 lat. Czy to moja wina, że firma, w której pracowałam , zbankrutowała i zwolniła wszystkich pracowników, a ja jestem za młoda na emeryturę, a za stara na pracę? Jakaś nieodpowiedzialna osoba doprowadziła do upadku firmę, działającą na rynku przeszło 80 lat i nie poniosła za to żadnej kary.  No, bo to, że została zwolniona tak jak i my wszyscy- to czy to jest kara?I tak już miała przygotowaną gdzieś ciepłą posadkę. Już jej znajomi o to zadbali. Wysokie stołki, znajomości – torują drogę. Gorzej jest z tymi szaraczkami. Co z tego, że dalej byłam gotowa do pracy? Zwolnienia grupowe- młody, stary- do widzenia. I ty człowieku martw się co dalej? Wiadomo przecież, że ludzie w moim wieku nie znajdują pracy.

39 lat pracy i znaleźć się na bruku. Nie życzę tego nikomu. No i to poniewieranie po Urzędzie Pracy. A wiadomo jak tam traktują ludzi! Każdy patrzy na człowieka jak na nieroba. Ten szyderczy wzrok- straszne. A trzeba być pół roku na bezrobotnym, by starać się o świadczenie przedemerytalne. I co miesiąc przeżywać to upokorzenie. No może nie każdy tak myśli, nieważne- ja się tak czułam. Czułam się stara, bezwartościowa, bezużyteczna. Ludzie popadają w depresję. Wcale nie dziwie się im. Ja też byłam o krok od niej. Gdyby nie mąż, dzieci, wnuki- nie wiem co by ze mną było?Długo nie potrafiłam się odnaleźć.

W najtrudniejszym okresie, kiedy miałam małe dzieci, pracowałam. Godziłam obowiązki matki z pracą zarobkową. Cały czas sobie mówiłam, na stare lata będzie inaczej, lżej. Nie będzie pośpiechu, bo przecież dzieci się usamodzielnią.  No i co z tego? Dzieci się usamodzielniły ( oprócz najmłodszej latorośli, która dopiero rozpoczyna studia- tegoroczna maturzystka) i kiedy mogłam poświęcić się całkowicie pracy zawodowej, to tej pracy nie mam. Byłoby wszystko ok, gdybym miała emeryturę, ale te marne grosze zasilające co miesiąc moje konto, toż to jak ochłapy rzucone psu? ( i ja za to mam kształcić dziecko?)

Czy ktoś kto ustala te śmieszne kwoty dla świadczeń przedemerytalnych, byłby w stanie z takiej kwoty się utrzymać? Ja nie powiem, gdyby nie chciało mi się pracować i zwolniłabym się dla kaprysu, to co innego. Ale w takim przypadku? Powinna być emerytura zapewniona- w końcu lata pracy mam- wypracowałam ją sobie. Moje koleżanki, starsze raptem 3 miesiące przeszły na emerytury. A ja co? Gdzie sprawiedliwość?

Mój przypadek nie jest odosobniony. Takie sytuacje zdarzają się niemal codziennie. Ludzie zostają zwalniani z pracy i co dalej? Nowych miejsc pracy się nie tworzy. Gdzie szukać pracy? Kiedyś była moda na wyjazd do Anglii, Irlandii, Niemczech….. Ale czy o to chodzi, żeby emigrować z kraju?  Tu jest nasza ojczyzna, nasz kraj. Obiecywano nam złote góry. I co? Emeryci nie mają za co lekarstw wykupić. Rodziny nie mają za co dzieci wykarmić. I nie ma nadziei na …………..Przynajmniej ja nie widzę!

Ileż jest takich rozgoryczonych kobiet: za młodych na emeryturę, za starych na pracę.

I nie tylko kobiet, mężczyźni są w takiej samej sytuacji. Jak żyć za tak śmieszną kwotę?

Ci ludzie poświęcili całe swoje życie, a teraz na stare lata ledwie wiążą koniec z końcem. A miało być tak dobrze!

 

Rozgoryczona- za młoda na emeryturę, za stara na pracę.