NASZA PIOSENKA

Nasza piosenka

znowu słyszę

cudownie brzmi

podaj dłoń kochanie

chcę zatańczyć

słyszysz te dźwięki

to melodia naszej piosenki

serce z radości drży

z oczu tryskają łzy

oh jak dawno to było

pamiętasz

wakacje

Wenecja

ludzi tłum

spotkanie  

niezapomniane

tam się zaczęło

miłość się zrodziła

jedno spojrzenie zawładnęło nami

naszymi sercami

przy cichych dźwiękach spotkały się nasze dłonie

cóż to był za taniec

pobudził nasze serca

wzniecił płomień

gorętszy niż promienie słońca

chociaż lata minęły

wciąż się pali

podaj dłoń kochanie

zatańczmy

delikatnie

wolno

mamy czas

za oknem deszcz gra

melodia w uszach brzmi

nasza piosenka

w kropelkach zamknięta

wybrzmiewa cichutko

porywa do tańca

podaj dłoń

zatańczymy

 autor: Anna Bednarek

 ilustracja z netu

KIM TY JESTEŚ POEZJO

Kim ty jesteś Poezjo

kim ty jesteś Poezjo

czarodziejką

że mnie tak omotałaś

serce i duszę zabrałaś

opanowałaś umysł

przywłaszczasz każdą mą myśl

snujesz z niej magiczną nić

wątek

z osnową krzyżujesz

rymujesz

potok słów

kaskadą wypływa z twych ust

płynie

szumi

a ja jak zaczarowana

idę za tobą

wsłuchuję w każdy szum

każdy szept

spisuję na kartach

każde usłyszane słowo

by żadnego nie pominąć

kim jesteś poezjo

że bez użycia siły

uwiodłaś

omotałaś

magicznym kokonem oplątałaś

chyba czarodziejką

eteryczną boginią

czarodziejskiej używasz mocy

bo jak to inaczej wytłumaczyć

PRAWDZIWA MIŁOŚĆ

Prawdziwa miłość

nie musi olśniewać pięknem

nie musi mieć lazurowych oczu

karminowych ust

cery alabastrowej

ale za to

duszę musi mieć promienną jak słońce

czystą jak łza

by dźwięki które przewodzi

płynęły swobodnie

krystalicznie

budząc uśpione serce

częstując miłością soczystą

jak dojrzały owoc

burzliwą jak fale oceanu podczas sztormu

delikatną jak płatek róży

gdzie nie zmysły przewodzą

lecz dusza

i magia prawdziwej miłości

jedynej

wyśnionej

z odrobiną melancholii

szczyptą pikanterii

finezją smaku rozkosz rozlewającą po ciele

bo w prawdziwej miłości

najważniejsza harmonia

współgranie dusz

gdzie po każdej burzy

zaświeci słońce

miłosne popłyną akordy

tworząc doskonałą symfonię

ŚWIĘTY MIKOŁAJ

Święty Mikołaj mknie

 Już się zbliża

już tu do nas mknie

lecz nie na saniach

nie nie nie

spójrzcie w górę

tam maleńki punkcik świeci

to Święty Mikołaj

błyskolotem leci

śmiga w chmurach

jak szalony

dotrzeć przecież musi

do każdego domu

 

Ukochany Mikołaj 

 Nasz Mikołaj ukochany

gdzieś zapodział swoje sanie.

Nie wie biedny gdzie ich szukać,

a już grudzień do drzwi puka. 

Wszystkich pyta, szuka wszędzie,

już się boi, co to będzie.

Wszak nie może zawieść dzieci,

musi dowieść paczki przecież.

Misie, lale już pakuje,

jak je dowieść kombinuje.

Mały elfik podpowiada:

czarodziejską moc posiadasz.

 

Święty Mikołaj pędzi 

Chociaż  mrozu nie ma

chociaż śnieżek nie prószy

Mikołaj w swą podróż o czasie wyruszy

ma czarodziejskie sanie

w renifery zaprzężone

suną nawet po betonie

więc dotrą do każdego domu

w tę jedyną w roku noc

Święty Mikołaj ma cudowną moc

uszczęśliwia dzieci

na calutkim świecie

przemieszcza się jak odrzutowa rakieta

wie że każde dziecko na prezent czeka

choćby w środku była drobnostka

każdy dzieciak prezent musi dostać

wytęża więc Mikołaj siły

by prezenty na czas przybyły

na dźwięk małego dzwoneczka

na baczność staje każde dziecko

bo to mikołajowe awizo

dzwoneczki dzwonią gdy się zbliża

bim bam bom bim bam bom

dźwięczny słychać ton

bim bam bom bim bam bom

mkną saneczki mkną

każde dziecko coś dostanie

bo prezentów pełne sanie

bim bam bom bim bam bom

rozdzwoniły się dzwoneczki

bim bam bom bim bam bom

już do dzieci jadą paczki

bim bam bom bim bam bom

mkną saneczki mkną

 

 autor:Anna Bednarek

ZADUMA

Zadumał się

uronił łezkę

bo choć osiem krzyżyków ma na karku  

nie śpieszno mu do krainy niebieskiej

a ciało posłuszeństwa odmawia

serce rytm gubi 

w głowie się kręci

w uszach szumi

chodzi się coraz trudniej

 

myśli

duma

ciało niedomaga

a dusza  młodnieje

tryska humorem

gdy otwiera księgę wspomnień

tętni w niej życia płomień

jasnym blaskiem świeci

 bo wspaniałe jest życie

kocha je

ta miłość

sił dodaje

trudności

łatwiejsze się stają

zanikają kolce

pozostają delikatne róże

 

kochane życie

chce żyć jak najdłużej

 

 

 autor: Anna Bednarek

ilustracja z netu

ZATAŃCZ ZE MNĄ

 

 

 

 

 

Zatańcz ze mną

choć jeden raz

weź mnie w ramiona

wirujmy na parkiecie

jak za dawnych lat

możesz podeptać mi stopy

możesz pomylić kroki

weź mnie tylko w ramiona

chcę poczuć klimat

młodzieńczych lat

orkiestra gra

dusza wyrywa się

tańczyć chce

chodź

podaj dłoń

nie ociągaj się

walc w uszach brzmi

wirujmy

leciutko

na palcach

 

stopy same niosą

wystukują rytm

 

o tak

wiruję w przestworzach

serce drży

wraca młodość

wspomnienia

tańczymy

ja i ty

nie przestawaj

tańcz

 

raz

dwa

trzy

raz

dwa

trzy

 

jak cudownie

tańczmy

nie puszczaj mnie

jeszcze

jeszcze tańczyć chcę

 

i w prawo

i w lewo

aż w głowie zaszumi

zakręci się

nie trzeba szampana

szczęśliwa

od szczęścia pijana

zataczam się

 

choć strzyka w kolanach

mogę tak tańczyć

do rana

aż słońce rozjaśni mrok

otuli ciepłym promieniem

 

z rozrzewnieniem

zapamiętamy tę noc

 

 autor:Anna Bednarek

ilustracja z netu

GORĄCA MIŁOŚĆ

 

 

 

 

 

 

To był październik, piętnasty dokładnie

miała wypieki, figlarne spojrzenie

miętą pachniała, wyglądała cudnie

istne marzenie

 

od pierwszej chwili go zauroczyła

taka barwna jak motylek polny

serce zabrała, duszą zawładnęła

stracił wolność

 

zakwitła miłość tak niespodziewanie

jak letnia burza, jak wiatr na pustyni

serce zabiło jak wulkan raptownie

jak wulkan dymi

 

lata minęły od tego zdarzenia

to już niestety daleka przeszłość

lecz to nieważne, to nie ma znaczenia

liczy się miłość

 

nie zbladła, jeszcze gorętsza się stała

zauroczeni, szczęściem promienieją

strzała Amora bezbłędnie trafiła

nektar wciąż piją

 

 autor: Anna Bednarek

ilustracja z netu

BEZ CIEBIE BŁĄDZĘ

Kiedy cię nie widzę

tonę we mgle

której nie ma

błądzę po omacku

gubię się

szukając twego cienia

 

znajduję go

w słońca promyku

pośród drzew

czuję go

w szumie strumyka

nawet we śnie

 

skradłaś mi serce

zabrałaś ze sobą

jak teraz żyć

nie potrafię

wykłócam się z Bogiem

nie cieszy mnie nic

 

szukam drogi

by cię odnaleźć

wziąć w ramiona

niestety mój Anioł

chce mnie odwieść

od tego marzenia

 

dniem i nocą

nade mną stoi

nieustannie pilnuje

nie opuszcza mnie

dwoi się i troi

na krok nie odstępuje

 

a ja umieram z tęsknoty

wszak byłaś moją iskierką

miłością wielką

podsycałaś płomień

ja dolewałem oliwy

ty kochałaś żarliwie

 

i co nam z tego przyszło

twój płomień zgasł

czar prysł

nie ma ciebie

nie ma nas

zwątpienia nastał czas

 

 autor: Anna Bednarek

ilustracja z netu

NIBY TO SAMO

 

 

 

 

Po nocy dzień

po dniu noc

tak wkoło

toczy się

niby to samo

a jednak inaczej

każdy dzień

każda noc

inne są

inne sny się śnią

każda chwila jest inna

niepowtarzalna

nie ma odwrotu od niej

co się stało

to się nie odstanie

ścięte drzewo nie odrośnie

choć po każdej zimie

jest przedwiośnie

to nie takie samo

każde inny przebieg ma

nic dwa razy się nie zdarza

 

wszystko toczy się swoim torem

budzimy się rano

kładziemy spać wieczorem

niby to samo

a jednak inaczej

każdy ranek jest inny

inaczej pachnie  

słońce inny uśmiech ma

inną melodię gra

ptaki inaczej śpiewają

drzewa inaczej szumią

inne akordy przybiera wiatr

jednego ranka

łąka

jest w pąkach

a następnego

kolorowa

pachnąca

w kwiatach tonąca

 

co dzień

świat nabiera nowych barw

czaruje nas

jak czarodziej

który z pustego kapelusza

wyciąga króliki

 

tak w koło

dzień za dniem

rok za rokiem

wiek za wiekiem

rodzi się nowe życie

umiera człowiek za człowiekiem

niby ciągle to samo

a jednak inaczej

 

co dzień świat się zmienia

a w naszych sercach  

pozostają wspomnienia

przeżytych dni

cudne

niezapomniane

 

w chwilach tęsknoty

odtwarzane

z pieczołowitą ostrożnością

by zatarte zębem czasu

nie przerwały się 

 

 

ilustracja z netu

TAŃCZYĆ CHCĘ

Ach, te sny!

Cudowne sny.

Tańczymy walca.

Tańczymy ja i ty.

Nie cichnie muzyka.

Gra i gra, wciąż gra.

Melodię sprzed lat.

Ja w twych ramionach.

Leciutko, na palcach,

tańczę walca.

Wiruję.

Szalona.

Ja i ty.

W głowie szum.

Orkiestra gra.

To walc.

Wiedeński walc.

Tańczymy

jak za dawnych lat.

Romantycznie.

Ja i ty.

Ty i ja.

Orkiestra gra.

Walca gra.

A to co?

To nie walc.

To nie muzyka.

Ciche tykanie słychać.

To głos budzika.

Nie, nie, nie!

Ni chcę budzić się........

Tańczyć chcę.

Nie!

To nie może być sen.

To bal.

Tańczymy.

Ja i ty.

Orkiestra gra.

Niech ten sen trwa.

Nie chcę budzić się.

Tańczyć chcę.

Tańczyć chcę.

Tańczyć chcę……

 

 ilustracja z netu

WSPOMNIENIA STARUSZKA

Pod rozgwieżdżonym niebem

stoi staruszek

spogląda w górę

jakby kogoś chciał dostrzec

uśmiech na twarzy

chyba się zamarzył

wspomniał szczęśliwe lata

kiedy swej ukochanej

kwiaty

w warkocze wplatał

a potem hasając do upadłego  

spijał sok z owocu zakazanego

zaśmiał się 

serce mu zadrżało

te wspomnienia

cudowną rozkosz wywołały

popatrzył w niebo

roześmiał radośnie

i wtedy zdarzył się cud  

w poświcie księżyca

zobaczył ukochaną 

olśniewająco piękną

roześmianą

w szmaragdowej sukience

z kwiatem we włosach

 

zaszumiał wiatr

rozkołysały się drzewa

staruszek

porwał ją w ramiona  

wirują leciutko

unoszą w górę

opadają

mylą kroki

lecz w tańcu nie ustają

serca biją jak szalone

ze szczęścia drżą

 

nagle ona

rozpływa się jak we mgle

na pożegnanie

w dłoni staruszka

zostawia łzę

prysnął czar

zawył wiatr

drzewa zaszumiały

 

 Autor: Anna Bednarek

ilustracja z netu