To już dziś ostatni dzień roku

To już dziś

Właśnie dziś

Stary rok

Musi iść

Tylko gdzie?

Czuje się bardzo źle

Życie w kość mu dało

Mocno mu się oberwało

Bo każdy czegoś chciał

Każdy wielkie wymagania miał

Lecz rok wymaganiom nie sprostał

Nie każdy wszystko dostał

Wszak w tak krótkim czasie

Wszystkiego spełnić nie da się

Rozbolała go głowa i brzuch

Strasznie schudł

Zgarbił się cały

Serce zabolało

Postanowił zrzec się tronu

Młodemu oddać koronę

Niechaj młody się wykaże

Jak przejść przez życie bez uszczerbku

Niechaj nam pokaże

Lecz czy to możliwe?

Chyba nie!

Zawsze niezadowoleni znajdą się

Nikt wszystkim nie dogodzi

Choćby ze skóry wychodził

 

 

Panowie i Panie

powitajmy Nowy Rok szampanem.

Cały długi rok z nami będzie,

a potem,

potem …..

następny rok przybędzie

 

                                    Do siego roku

                                                      Antoneta- Anna

Sylwester, czyli bój o koronę

W sylwestrową noc

O północy

Stary rok

Z nowym

Bój o koronę stoczy

W zasadzie

Sprawa z góry przesądzona

Stary rok długo nie wytrzyma

Zmęczony

Spracowany

Szybko odda koronę

Kiedy dwunasty gong wybije

Szampana za zdrowie nowego wypije

Potem niepostrzeżenie

Po cichutku

Wymknie się

Zatopi w samotności

Pogrąży w smutku

Zaduma

Rocznego bilansu dokona

Lecz nie prosta to sprawa

Zysk czy strata?

Szale równoważą się

Było dobrze czy było źle?

Mętlik w głowie ma

Może ktoś rozstrzygnięcie zna?

 

Niestety rok nie dowie się

Czy było dobrze

Czy było źle?

 

Rozstrzygnięcie nie jest proste

Niestety jak to  w życiu bywa

Jednoznacznej odpowiedzi nie ma

Wszak każdy ma inny punkt widzenia

Kto dobrą otrzymał miejscówkę

Pozytywną wystawi ocenę

Kto ostatni wylosował rząd

Niekorzystny wyda sąd

 

               Życzę wszystkim dużo zdrowia, szczęścia, radości, pomyślności w życiu zawodowym i osobistym oraz spełnienia marzeń w nadchodzącym Nowym Roku 2016



                                                                                                    Anna - Antoneta

 

 

Narodził się Jezus

Jezu, malusieńki Boże,

dlaczego nie leżysz w pałacu,

jeno w tej oborze?

Nie ma tu łóżeczka,

jeno żłobek,

z sianka poduszeczka.

A Tyś przecież Bóg!

Należne Ci królewskie łoże,

a nie nędzny barłóg.

Jakże to być może,

że nie było miejsca w gospodzie,

dla Ciebie Boże?

 

Widocznie tak być miało,

by to co w księgach zapisane,

tej nocy się dokonało.

 

https://www.youtube.com/watch?v=0JMX5MyZq_8

   „ Boże Narodzenie „

 

Ta przepiękna zielona jodełka

jeszcze wczoraj w lesie rosła

dziś mama na targu ją kupiła

wraz z ojcem do domu przyniosła

 

zaraz przepięknie ją ubrali

zawiesili koraliki małe

lukrowane pierniki lizaki

orzeszki i bombki okazałe

 

otulona złocistym szalem

w przytulnym ciepłym pokoju

marzy teraz o błogich świętach

spędzonych w ciszy i spokoju

 

ze szczytu biały szklany aniołek

obserwuje świat z wysoka

dla malutkich grzecznych dzieci

gromadzi prezenty w obłokach

 

w wigilię narodzenia Jezusa

przyniesie wymarzone podarki

ulubione zabawki lale

misie samochody  zegarki  

 

w blasku rozświetlonej jodełki

przy świątecznym wigilijnym stole

podzieli się opłatkiem rodzina

przy cichym wtórze znanych kolęd

 

wyśmienitą wieczerzę spożyje

każdy wszystkiego trochę skosztuje

a potraw będzie aż dwanaście

te pyszności mama przygotuje 

 

obejrzą swoje upominki

głośno kolędy zaśpiewają

i przy wspólnym biesiadowaniu

do mszy pasterki poczekają

 

na mszę pobiegną do kościoła

 maleńkie dziecię powitają

zaśpiewają piękne kolędy

część i chwałę Bogu oddając

 

 

            Z okazji Bożego Narodzenia życzę wszystkim przeżycia radosnych, rodzinnych Świąt. Niechaj Boża Dziecina wszystkim błogosławi.

 

                                                                   Anna B.- Antoneta

 

 

Niedługo Boże Narodzenie

Pachnie cynamonem

Imbirem

Goździkami

To niechybny znak

Że Boże Narodzenie przed nami

Każda gospodyni się krząta

Piecze

Gotuje

Sprząta

Zdążyć ze wszystkim musi

Nim przyjdzie na świat Jezus malusi

Pięknie ubrana jodełka

Promienieje

Dumnie stoi w odświętnym stroju

Czekając na przyjście Pana

Serca przygotowane

Pełne miłości

Przepełnione radością

Z nadzieją

Czekają 

A Maryja

Na osiołku  jedzie

Droga do Betlejem wiedzie

Już niedługo kres podróży

Narodzi się Dziecię Boże  

Adwent- radosny czas oczekiwania

„ Adwent”

 

W Adwencie

Radosnym okresie  oczekiwania

Na narodzenie Pana

Otwórzmy nasze serca

Oczy

Uszy

Byśmy nie byli ślepi

Głusi

Wyciągnijmy pomocne dłonie

Pomóżmy potrzebującym

Pełno ich dookoła

Odnajdźmy ich

Wystarczy okruch naszej miłości

By i w ich domach uśmiech zagościł

By ich świąteczny stół

Pełen wspaniałości był

By wstąpiła w nich nadzieja

Otucha

By uwierzyli

Że Bóg słucha

Słucha i pomaga

 

Adwent

To szczególny czas

Czas miłości

Zrozumienia

Nasze serca wielkie są

Pomocna jest nasza dłoń

Nasze uszy słyszą

Nasze oczy widzą

Potrzebujących zauważamy

Bezinteresownie pomagamy

Adwent

To otwarcie na bliźniego

Na potrzeby jego

To czas miłosierdzia  

 

 

/ilustracja z internetu/

Matka jak dobry Anioł

„Jak dobry Anioł”

 

 

Dla każdej matki

Najważniejsze są dziatki

Więc gdy masz kłopoty

Nie zwlekaj ani minuty

Wołaj

Ona jak dobry Anioł

Przybędzie z pomocą

Przytuli

Osuszy łzy

Pomoże Ci

Pora nie ma znaczenia

Ty tylko zawołaj

Matka przybędzie

Choćby na skrzydłach Anioła

Nie zamykaj się   

Wołaj

Przybędzie z pomocą

Nawet w środku nocy

Rozwiąże problem

Pomoże Ci 

Osuszy łzy

 

/ilustracja z internetu/

                                                  

Święty Mikołaj już pędzi z prezentami

https://www.youtube.com/watch?v=XkpPKeRMscI

 „ Szósty grudnia ” 

Kochany Święty Mikołaj

przemierza dziś cały kraj.

Każde bez wyjątku dziecię,

musi dostać prezent przecież.

Ma, więc pracy, co niemiara,

musi bardzo się postarać.

Mania już od rana czeka

na pluszowego królika.

Przez okienko zerka Zdzisiu,

chce dostać pieska dzisiaj.

Mikołaj zawieść nie może.

I choć ciemno już na dworze,

w swej pracy nie ustaje,

prezenty dzieciom rozdaje.

W każdy kącik dotrzeć musi.

Do Zosi, Stasia, Magdusi,

Krysi, Hani, Bogusławy,

Franka, Stasia, Wiesławy

i do wielu innych dzieci

na calutkim wielkim świecie.

Zachłanność nie zna granic

Zachłanność nie zna granic.

Po trupach do celu gna.

Ludzi ogłupia, mami.

Nie widzi ile czyni zła.

 

Czy kiedyś się zatrzyma,

zaspokoi swą chciwość?

Mądrymi spojrzy oczyma,

 powie stanowczo, dość?

 

Bezpieczniejszy byłby świat,

gdyby umarła zachłanność.

Nie zazdrościłby bratu brat,

bo zniknęłaby zazdrość.

 

Lecz to nierealne jest.

Dopóki pieniądz rządzi,

zachłanność nie zniknie.

Kto myśli inaczej, błądzi.

 

 

/ilustracja z internetu/

Wnusia kotka narysowała, a babcia wierszyk napisała

 „ Kotek z Białowieży”

 

Pewien kotek z Białowieży

Postanowił samolotem świat przemierzyć

Już bilety zabukował

Już walizkę swą spakował

Lecz niestety mili moi

On się przecież latać boi

Gdy przypomniał sobie o tym

Postanowił iść na piechotę

Lecz tu problem jest nie lada

Żadnych butów nie posiada

Więc do szewca szybko ruszył

By mu piękne buty uszył

Wygodne z długimi cholewami

Z czerwonymi sznurówkami

A do tego, żeby same chodziły

Tysiąc kilometrów dziennie robiły

Choćby mnie prosiło tysiąc kotów

Ja nie uszyję takich butów

To nie bajka, to życie

Takich butów nie ma przecież

Szewc odprawił z kwitkiem kota

Szybko wziął się do roboty

Zmartwiony, zasmucony kotek

Na podróż piechotą stracił ochotę

Ciągle myśli kombinuje

Może jachtem pożegluję?

Lecz przypomniał sobie o tym

Że z chorobą morską ma kłopoty

Więc cóż mu pozostaje

Pociągi, trolejbusy, tramwaje

Hulajnogi ,motory, rowery

Skutery, samochody, traktory

Deskorolki, samochody ciężarowe

Ależ tego tyle, złapał się za głowę

Zmęczony główkowaniem

Położył się na tapczanie

Jak się wyśpi, to pomyśli

Lecz kiedy mały śpioszek wstał

O przemierzaniu świata zapomniał

Uciekły mu z głowy pomysły wszystkie

Gdy zobaczył małą polną myszkę

więcej moich wierszy TUTAJ

Światowy Dzień Pluszowego Misia

 „

Wypadł misiu z łóżeczka.

Poturlał się po podłodze.

Obie nóżki sobie zwichnął.

Cierpi teraz srodze.

 

Misiaczku mój kochany,

głaszcze go i tuli Tosia,

zaraz naprawimy nóżki,

musisz być sprawny dzisiaj.

 

Wnet przybędą goście.

Skoczna zagra muzyka.

W dniu swojego święta

zgrabnie nóżkami pofikasz.

 

Tak, tak, kochany misiaczku!

Cały świat cieszy się dzisiaj,

że ktoś wpadł na pomysł,

by uszyć pluszowego misia.

 

Miękką dziecięcą maskotkę.

Przytulankę do podusi,

która niejednemu dziecku

zastępuje ramię mamusi.

 

Mój misiaczku pluszowy

i ja tobie dziękuję,

że zawsze jesteś pod ręką,

kiedy cię potrzebuję.

 

więcej moich wierszy TUTAJ

 

Cierpliwość- chyba mamy z nią problem

 

 

Cierpliwość

Zaleta godna pochwały

W dzisiejszym świecie

Rzadkością jest

Każdy gdzieś pędzi

Czasu nie ma na nic

Wszystko chce szybko

Wszystko chce zaraz

Gdy czekać musi

Złość w nim wzbiera

O byle głupstwo robi aferę

Zrzędzi

Marudzi

Pretensje o wszystko ma

Tylko po co tak gna?

Co to jest sumienie?

Człowiek

Rozumna istota

Posiada wolną wolę

I sumienie, które mu podpowiada

Co dobre, co złe, co robić można

A czego robić nie wypada

Jeśli zrobimy coś nie tak jak trzeba

Sumienie spokoju nie da

Nie pozwala jeść, spać

Póki nie naprawimy zła

Lecz nie każdy tak samo myśli i czuje

Jeden wyrzuci czerstwy chleb do śmietnika

A kogoś innego z tego powodu serce kłuje

Jeden w kłamstwie nie widzi zła

A drugi twierdzi, że to obłuda

Każdy ma swoje przemyślenia

Wątpliwości

Inny stopień wrażliwości

Właśnie te wątpliwości

I przemyślenia

To nasze sumienia

Przeogromny wpływ na nie

Ma otoczenie i wychowanie

 

więcej moich wierszy TUTAJ

Żyj pełnią życia

Nie wybiegaj w przyszłość

ciesz się dniem dzisiejszym

żyj tu i teraz

wystarczy sekunda

a przyszłości nie ma

Światełko pamięci dla ofiar zamachu w Paryżu

 

Bezduszne roboty

Bez serc

Bez sumień

Z zimną krwią

Nie bacząc na nic

Pociągają za spust

Giną ludzie

Leje się krew

 

Piekło na ziemi   

 

Europa w żałobie się jednoczy

Płoną znicze

Płyną łzy

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=4AU6fUbSFhU 

 

Szampan, wyśmienity trunek na frasunek

„Szampan”

 

 

Wesołe bąbelki

Ze szklanej butelki

To wyśmienity trunek

Na frasunek

Wypij z kieliszka

Bąbelki wszystkie

Smutek stłumią

W głowie zaszumi

Zobaczysz świat

Wolny od wad

 

ANTONETA

Czy jedliście moją szarlotkę? Już raz ją serwowałam.

„Szarlotka”

Mąkę wysyp na stół

zrób w niej duży dół

sześć żółtek wbij

ćwiartkę śmietany wlej

margarynę i cukier daj

wszystko razem wymieszaj

jeszcze do pieczenia proszek

i połącz to proszę

gotowe ciasto wyrobione

na pół musi być podzielone

blachę wyłóż ciasta połową

na to nałóż masę jabłkową

przykryj resztą ciasta

do pieca no i basta

piec na  złoty kolor

to szarlotki walor

na koniec polewa lukrowa

i szarlotka do kawy gotowa

  

uwierzcie mi

nie ma nic lepszego

na długie jesienne dni

smacznego :)

 

Poniżej właściwe proporcje.

Szarlotka( duża blacha)

 

1,5 kostki margaryny

1 i ¼ szklanki cukru

1 kg mąki

mała kwaśna śmietana

6 żółtek

proszek do pieczenia

Wyrobić  ciasto i podzielić na pół. Połowę wyłożyć na blachę, na to potarte jabłka ( 3 kg) wymieszane z cynamonem. Na jabłka druga część ciasta. Piec na złoty kolor. Na górę lukier.

 

Antoneta 

 

Śmierć w górach

 

Spowita welonem nocy,

w samotności

gorzkie roni łzy.

Jak żyć bez swej miłości?

Jak żyć?

Jak dzieciom wytłumaczyć,

że już ojca nie zobaczą?

Że podstępna śmierć

w góry go zwabiła.

Że on podjął wyzwanie,

poszedł za nią

i już nigdy nie wróci?

Wystarczyła nieuwagi chwila.

Okrutna,

zaborcza śmierć ,

ze zbocza go strąciła.

Potem

władczo spoglądając  

na bezwładne ciało,

leżące w kałuży krwi,

wydała tryumfalny okrzyk.

Zaalarmowani ratownicy,

na śnieg i mgłę nie bacząc,

pospieszyli z pomocą.

Na próżno ich starania.

Pierwszy przybył Anioł.

Zawładnął duszą.

Ochoczo podążyła za nim, 

nie oglądając się na ciało.

A dzieci czekają.    

Nie rozumieją co się stało?

Dlaczego mama płacze,

dlaczego mówi ,

że taty już nigdy nie zobaczą?

Obiecał przecież,

że utuli do snu,

opowie bajkę,

zaśpiewa kołysankę.

Księżyc zaświecił już na niebie,

gwiazdy rozjaśniły mrok,

a tata nie wrócił.

Kto im powie,

że tata bajki już nie opowie,

że już nigdy nie wróci?

 

Spowita nocy welonem,  

roni łzy.

Serce bólem udręczone,

szuka ukojenia.

Na próżno.

Łzy kapią.

Serce krwawi.

Przestać nie zamierza.

Jak żyć bez swej miłości?

Jak żyć?

 

 

 

/ilustracja z internetu/

Niektórzy twierdzą, że rymy to przeżytek

„Rymy to przeżytek”

 

Pewien krytyk

stwierdził

że rymy to przeżytek

obecnie

inaczej wiersze się pisze

nowocześnie

bez rymów

ale co ja na to poradzę

że od rana rymy słyszę?

chodzą po mej głowie

spokoju nie dają

dopóki ich nie spiszę

okrutnie nękają

 co ja zrobić mam

jak na rymowane wiersze

 pomysły mam?

zamknąć je w szufladzie?

zakopać w ziemi?

nie dzielić się  nimi?

przecież po to piszę

by dzielić się z wami

moimi przemyśleniami

a że w formie rymowanej?

wybaczcie kochani!

 

Czy to jesienna depresja?

Może to wypalenie,

a może jesień

depresję niesie?

W samotności

i ciszy

swój oddech słyszę.

Najmniejszy szelest,

hukiem się staje,

myśleć nie daje.

Dręczy umysł,

rozum odbiera.

Widzę upiora.

Serce dygocze,

cała drżę.

Kogo jeszcze zobaczę?

Kolejny hałas

podrywa ciało.

Co to? Co się stało?

A to kotek Mruczek

rozrabiając troszeczkę.

trącił miseczkę.

Miseczka spadła,

na kawałki rozbiła,

hałasu narobiła.

 

 

Zaduszki

 

W Dzień Zaduszny,

Zaduszkami zwany,

modlitwy do Boga wszyscy zanoszą,

o zmiłowanie nad zmarłymi proszą.

Matka prosi Boga,

by córce winy darował.

Mąż zrozpaczony,

prosi o miłosierdzie dla żony.

Dziatki,

błagają o litość dla matki.

Maleńki synek,

odmawia „Wieczny odpoczynek….”

Choć mieszają mu się słowa,

co rusz zaczyna od nowa.

Zgarbiona staruszka,

błąkając się po cmentarnych dróżkach,

ze zmarłym mężem medytuje,

nim grób jego znajduje.

Po czym natychmiast modły do Boga zanosi,

o wybawienie  duszy prosi.

Córka za matką się wstawia,

po cichutku różaniec odmawia.

Zdrowaśki dookoła płyną.

I tak Zaduszki na modlitwach miną.

To piękny dzień,

w którym ze zmarłymi jednoczymy się.

Znicze na ich grobach zapalamy,

modlimy się wspominamy.

 

/ilustracja z internetu/

Wszystkich Śwętych

„Wszystkich Świętych” 

 

Jest taki dzień  

Taki szczególny dzień w roku

Kiedy wszyscy na cmentarz podążają

Pochylają nad grobami

Znicze zapalają

Potem cichutko w ich blasku

Odmawiają pacierze

Proszą Boga

By winy zmarłym darował

Wzmożona tęsknota

Z goryczą się przeplata

Wspomnienia

Ukradkiem ocierane łzy

Dzień wielkiej zadumy

Zadumy przeżytej w tłumie

Nad życiem pochylenie

Nad przemijaniem

Wiecznością

Zmartwychwstaniem

To taki szczególny dzień

W niebie bal

Święto wielkie

Fajerwerki

Anieli na harfach grają

Święci imieniny mają

Weselą się

Radują

Na ich cześć

Pochwalna brzmi pieśń

Radość się niesie

W całych niebiesiech

 

 

/ilustracja  z internetu/

Nocne odwiedziny czy tylko sen?

Mateczko!

Dlaczego przychodzisz nocą?

Nie możesz za dnia?

A może to tylko senne omamy

oczy moje mamią?

Choć jawisz się jak żywa,

jesteś ulotna ,  

złudna,

taka nieprawdziwa.

Rozpływasz się jak we mgle,

to na nowo pojawiasz się.

Jakaś tajemnica się w Tobie skrywa.

Fakt!

Jesteś nieżywa!

Minęło miesięcy parę,

odkąd spoczęłaś w ziemi

pomiędzy bliskimi.

To duch Twój błądzi,

daje znaki,

tylko nie wiem jakie?

Wzruszenie krtań ściska.

Mateczko!

Jesteś  blisko,

na wyciagnięcie dłoni…..

Niestety!

Zapada ciemność….. koniec.

Znikają omamy,

zostaję sama.

 

Już wiem co zrobię.

 

Grób odwiedzę.

Zapalę znicze,

położę kwiaty,

zmówię pacierze.

/ilustracje z internetu/