24 cze 2017

NOC KUPAŁY

noc kupały1 (500 x 296)


Noc Kupały

 
W noc Kupały

W tę jedyną w roku noc

Panny na wydaniu

Wierzą w jej magiczną moc

Z ziół i kwiatów plotą wianki    

Z płonącą w środku świecą

Na wodę je rzucają

Te wianki

Moc magiczną posiadają

Tej dziewczynie, której wianek nie utonie

Rychłe zamążpójście jest pisane

Każda czeka

Każda marzy

Że to właśnie ona

Rychło stanie przed ołtarzem

Biada tej, której wianek utonie

Starą panną zostanie

A i zawiedziona

Jest ta dziewczyna

Której wianek w siną dal odpłynął

Musi czekać roczek cały

Na następną noc Kupały

Może wtedy jakiś luby

Wyłowi wianek z wody

I tak w koło

Rok za rokiem

Dziewczyny wianki plotą

Jest zabawa

Śmiech

Ogniska płoną

Są tańce

Śpiew

I gdzieś tam w lesie

Na okamgnienie

Kwiat paproci zakwita

Kto go odnajdzie

Czeka go nagroda sowita

Bogactwo

Mądrość

Siła

Pośród haseł

Miłość

Płodność

Urodzaj

Mija czarodziejska noc

Ogień płonie

Wkoło taniec

Śpiew

Zabawa

Świętowanie

Te starodawne

Słowiańskie obrzędy

Kultywowane są do dzisiaj

 Wszak nie wszędzie

Ale …………pamięć jest

kwiat paproci (500 x 375)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kwiat paproci
W leśnym gąszczu

głęboko skryta

rośnie paproć

raz w roku zakwita

 

kwiat cieszy oko

króciutką chwilę

kto go zerwie

zyska bogactwa wiele

 

posiądzie mądrość

nieziemską siłę

więc dlatego

szukających aż tylu

 

w noc Kupały

gdy ogień płonie

śmiałkowie

rozpoczynają szukanie

 

to magiczna noc

tańce zabawa

przy ognisku

radosne śpiewy wrzawa

 

wróżbom końca nie ma

panny szaleją

wianki z ziół

na wodę puszczają

 

w tę najkrótszą  noc

duchy przeszłości

wkoło krążą  

budzą bożka płodności

 

niestety paproć

tak się chowa

że co roku

szukać trzeba od nowa

 

noc kupały2 (500 x 336)

 

 

 

Najkrótsza noc w roku

 

W najkrótszą noc w roku

Nocą Kupały zwaną

panny na wydaniu

z ziół i kwiatów

wianki plotą

na wodę je puszczają

potem

spoglądają rzewnym okiem

bo w nich przyszłość zapisana

 

w tej nocy

magia zaklęta

bawią się chłopcy

bawią dziewczęta

 

ogniska płoną

jest śpiew

śmiech

tańce

zabawa

 

śmiałkowie

wyruszają   

na poszukiwanie kwiatu paproci

 

kto go odnajdzie

mądrość

bogactwo

i siłę zdobędzie

tak głosi legenda

więc ochotników jest wielu

 

lecz czy któryś dotrze do celu

 

drzewa szumią

przywołują duchy przeszłości  

czas na zabawie płynie

kolejna Noc Kupały

w duchu radości

i obrzędów słowiańskich

szybko przeminie

 

 

 autor: Anna Bednarek

ilustracje z netu

21 cze 2017

OSTATNIA ŁZA

ostatnia łza2 (500 x 312)

Ostatnia łza

 
Zatrzymał się oddech

stanęło serce

krążyć przestała krew

ostatnia łza

na policzku zastygła

 

cisza

 

i ból

i cierpienie

i pytanie

dlaczego zostawiłaś mnie

na pustym peronie

pociąg odjechał

zostawiłaś mnie w bólu niedoścignionym

ale ja cię kiedyś dogonię

poczekaj na mnie

mój pociąg jest tuż tuż

mknie po szynach

zbliża się

jak cwałujący rumak

ja cie dogonię

dogonię

i znowu będziemy razem

miłości moja

 

twą ostatnią łzę

owinę aksamitem

jak drogocenną perłę

zawsze

przy sercu będę nosił

ona będzie osłodą

w czarze goryczy

którą mi pozostawiłaś

 autor: Anna Bednarek - Antoneta

 

ilustracja z netu

13 cze 2017

PORZUĆ ŻAŁOBĘ

 

kobieta przed lustrem (500 x 333)

 

 

 

 
Stanęła przed lustrem

na swe odbicie spogląda

mimo upływu lat

świetnie wygląda

figura modelki

oczy czarne

wielkie

włosy srebrem przetykane

pełne usta

jędrne policzki

ani jednej zmarszczki

 

więc dlaczego

oblicze smutek maluje

perliste łzy płyną

kto ich przyczyną

 

to nie ciało

lecz dusza choruje

tęsknota za ukochanym

wżera się w jej zakamarki

boleśnie rani

nie potrafi zrozumieć

dlaczego miłość życia

odeszła bez pożegnania

jak złodziej

otulona nocy welonem

wymknęła się z domu

 

okrutna

zaborcza śmierć

na pożegnanie

nie zezwoliła

do następnej ofiary pędziła

 

ogarnięta tęsknotą

na swe odbicie spogląda

po raz kolejny zadaje pytanie

jak żyć bez swej miłości

jak żyć dalej

 

z głębi duszy

odpowiedź słyszy

 

porzuć żałobę

ja nie wrócę

wiesz przecież że nie mogę

kto raz przekroczy tę bramę

na wieki tam pozostanie

tyś piękna

nie roń już łez

wspomnienia o mnie

w sercu schowaj

zacznij żyć od nowa

 

jeszcze możesz być szczęśliwa

rozejrzyj się wokół

uśmiechnij

usuń grymas z twarzy

otwórz plecak marzeń

żyj

oddychaj

 

po raz pierwszy

od śmierci ukochanego

uśmiechem odbicie obdarza

choć tęsknota

rozsadza serce

wie że nie może tkwić w rozterce

życie jest jedno

szybko płynie

trzeba brać je garściami

nim ono przeminie

 

przepełniona optymizmem

porzuca żałobny welon

to on

trzymał ją na uwięzi

tęsknotę w ból przemieniał

nie pozwalał zapomnieć

gdy się uśmiechała

upominał

 

dosyć żałoby

życia szkoda

wspomnienia w sercu zapisane

niechaj będą cudownym talizmanem

 

 autor:Anna Bednarek- Antoneta

ilustracja z netu

2 cze 2017

RUDOWŁOSA PIĘKNOŚĆ

rudowłosa piękność1


Po ciężkim dniu pracy


postanowił odpocząć


z gazetą w ręku


zasiadł wygodnie w fotelu


na chwilę przymknął oczy


właśnie wtedy


pochwycił jego dłoń


podlotek uroczy


rudowłosa piękność


roześmiana


z wypiekami na twarzy


pociągnęła go w stronę łąki


poczuł trawę pod stopami


delikatną


pachnącą kwiatami


odetchnął pełną piersią


zapach lata


radość


miłość


dziewczyna


cudowna


ta jedyna


jakże tęsknił za nią


za dotykiem jej dłoni


za pocałunkami


w jej oczach wczytał to samo


padli sobie w objęcia


wolniutko


delikatnie


położyli na trawie


zagłębił rękę w jej włosach


przeczesywał palcami


pocałunkami znaczył skronie


delikatnie


nieśmiało


kroczył dalej


ciała namiętnością rozgrzane


zapłonęły


lecz oni na małą chwilę


w pieszczotach ustali


chcą się nasycić swoim widokiem


zapamiętują każdy szczegół


wzajemnie się obserwują  


nagle


łąkę spowiła mgła


pomimo bliskości


nie widać nic


znika dziewczyny twarz


zniknęła łąka


kwiaty


zapach lata


została tylko gazeta


w oku pojawiła się łza


nic dwa razy się nie zdarza


co minęło


nie wróci


rudowłosa piękność


miłość życia


od dawna tańczy z aniołami


 

 

autor: Anna Bednarek

ilustracja z netu

1 cze 2017

DZIEŃ DZIECKA

Kochane dzieciaki


niechaj  spełniają się  wasze najskrytsze marzenia,


niechaj omijają was smutki, troski i niepowodzenia.


A dzisiaj niechaj będzie wszystko dla was.


Słońce, woda


i cała przyroda!


Uśmiech dziecka (400 x 500)


ilustracja z netu