Prima aprilis

 

Zabawna historia pewnej babci się przydarzyła

Gdy wstała z łóżka krasnoludka zobaczyła

Miał czerwony kubraczek, czapkę z pomponem

I nie uwierzycie, oczy i uszy czerwone

Jakimś dziwnym językiem władał

Gadał i gadał

Niestety babcia nic nie rozumiała

Ale dobrą miną nadrabiała

Kiedy pomachał jej rączką

Pomyślała, że ma gorączkę

Bo takie dziwy niesłychane

Są przecież niespotykane

Ale posłusznie do kuchni podreptała

I co ujrzała?

Przy stole siedzą wnuki

I śmieją się do rozpuku

Ha ha ha

Babciu, ale się nabrałaś

Ten krasnal, to kukiełka mała

My za sznurki pociągamy

I głosy podkładamy

Ale dziś kawały dozwolone

Śmieją się zadowolone

Wszak dziś pierwszy kwietnia

Jeden drugiemu numer dziś wytnie

Nam się udało

Aż cię babciu zamurowało

Ha ha ha

Uwielbiamy pierwszy kwietnia

 

 By udany i wesoły był prima aprilis

Trzeba być przebiegłym niczym lis

A wnuki takie były

Sprytnie sobie żart obmyśliły

Udał się kawał

Świetna była zabawa

 

Wielkanocne życzenia

Życzę wszystkim radosnych Świąt

Zmartwychwstania Pańskiego.

Smacznego jajka, mokrego dyngusa.

 Alleluja!

ŚWIATOWY DZIEŃ POEZJI

„Magia poezji”

 

Uwięzione słowa

Niewiele znaczą

Uwolnione

Ożywione magią poezji  

Przyodziane w jedwabie i muśliny

Gwiezdnym pyłem posrebrzone  

Wirują w tańcu jak barwne motyle

Rozochocone

Przesycone zapachem jaśminu

Pragną więcej

Szukają drogi do szczęścia

Nieziemskie stworzenia

Na przekór szczęściu

Kierują je w stronę pustyni

Na zatracenie

Skapane w piasku

Spalone słońcem

Omdlałe z pragnienia

Giną powoli

Lecz muza poezji

Erato

Nie pozwala na to

Ożywia je

Lekkim podmuchem wiatru

Przenosi na wyżyny miłości

Poddaje próbie namiętności

Podsyca atmosferę

Przyprawia o zawrót głowy

Wabi kochanków

Poi czarodziejskim eliksirem  

Wszak są jej natchnieniem

Przeznaczeniem

Z wdziękiem

Tanecznym krokiem

Słowa w wersy układa

Jak nikt inny

Potrafi nimi władać

Miłosnej poezji bogini

Nie da poezji zginąć

Tryumfuje

 

 

/ilustracja z internetu/

I przybyła do nas wiosna

 „ Wiosenka”

 

W zielonej sukience,

z kwiatem we włosach,

przybywa z daleka

wiosenka złotowłosa.

Co rusz przystaje,

odpoczywa chwilę,

rozmawia z sikorką,

rozmawia z gilem.

Rozgląda się wkoło.

Woła cichutko:

przybywajcie krasnoludki,

przybywajcie szybciutko!

Przyroda wzywa nas.

Pędzle w dłonie.

Najwyższy czas

rozpocząć malowanie.

Tutaj kwiatki,

tam listeczki,

srebrną iwę

obok rzeczki.

Na leśnej polanie

sasanki, krokusy.

W ogródku babci

żonkile być muszą.

Praca wre.

Krasnoludki prześcigają się.

Malują żonkile,

forsycje,prymule.

Pracują, pracują,

pędzelkami wywijają.

W czarodziejską krainę

świat przemieniają.

Wiosenka dyryguje

jak wielką orkiestrą.

Na szczęście

zgrany ma zespół.

Zadowolona  

ręce ze szczęścia zaciera.

Pysznią się kolory,  

że aż dech zapiera.

 

Dzień jak co dzień

Dzień, jak co dzień

Samotne śniadanie przy stole

Herbaty filiżanka

Razowego chleba kromka

Potem spacer z przyjaciółką

Nieodzowną laską hebanową

Wdychanie zapachów jesieni

Rozmowy z przyrodą

I nagle

W oka mgnieniu

Laska z dłoni wypada

I on

On

Na ziemię upada

Przestrach w oczach

Przerażenie

I

Cisza 

Ciemność

Omdlenie

 

Przebudzenie na szpitalnym łożu

Z bladym licem

Niewidzącym wzrokiem

Bez czucia

 

Łza spływająca po policzku

Co oznacza?

Ból?

Cierpienie?

Tego się nie dowiemy

On niemy

Bez czucia

Tylko ta łza

Ta maleńka łza

Co oznacza?

Co oznacza?

 

20 listopada 2015r. Anna Bednarek

/ilustracja z internetu/

Koszmary

Halo, ratunku! Ktoś mnie goni.

A ja ruszyć się nie mogę.

Ma szpony, wyłupiaste oczy.

Pomóżcie, czuję wielką trwogę.

 

Serce jak szalone bije.

Niedługo z piersi wyskoczy.

A ja do podłogi przykuta.

Ratunku, pomocy, pomocy!

 

Jest co raz bliżej. Czuję oddech.

Po mym ciele pot ciurkiem spływa.

Jeszcze jeden krok, drugi, trzeci

i po mnie już. Jestem nieżywa!

 

Już wbija szpony, za łokieć szarpie.

Wyrywam się ostatkiem sił.

Przecieram oczy. Jest ciemna noc.

Na szczęście to tylko sen był.

 



 

 

Anna Bednarek

WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO DLA WSZYSTKICH KOBIET

„Kobiety”

 

Kobiety

Różne mają priorytety

Jedne uwielbiają śmiech, zabawę

Inne poważnie traktują każdą sprawę

Jedne na karierę stawiają

Inne w macierzyństwie się spełniają

Każda kobieta sama wybiera

Rodzina czy kariera?

I tak powinno być

Każda po swojemu winna żyć

Drodzy panowie

Wy kobietom pomagajcie

Drodzy panowie

Wy kobiety wspierajcie

Wy je rozpieszczajcie

Obsypujcie prezentami

Każda lubi drobny prezencik

Każda pragnie komplementów więcej

Każda do łóżka, choć raz chce śniadanie

Każda chce buziaka na powitanie

Czy to trudne?

Chyba nie!

Panowie posłuchajcie mnie!

Jeszcze powiem wam w sekrecie

Że kwiatem serce kobiety skradniecie

Kobiety je uwielbiają

Ich pięknem napawają

Dziś okazja jest wspaniała

By każda kobieta kwiat dostała

Nieważne goździk, bratek czy róża

Nie musi to być wiązanka duża

Wystarczy jeden kwiat

By zaczarować kobiecy świat

 

Lecz pamiętajcie panowie kochani

Że w każdej regule wyjątki są

Wśród kobiet także

 

 

8 marca 2016r. Anna Bednarek

 

/ilustracja z netu/

 

Niby pieniądze szczęścia nie dają, a jednak są bardzo potrzebne

„Pieniądze” 

Powiadają,

że pieniądze szczęścia nie dają.

Ale bez pieniędzy,

czeka nas życie w nędzy.

By kupić kawałek chleba,

groszem sypnąć trzeba.

A na samym chlebie nie wyżyjemy,

różnorodnej żywności potrzebujemy.

I ubrać się musimy,

więc i na odzież pieniądze potrzebujemy.

I lekarstw za darmo nie rozdają.

I usługi swoje ceny mają.

A co z wodą, prądem, gazem, ogrzewaniem?

I czynsz musimy opłacić za mieszkanie.

I mydło potrzebne, kosmetyki, proszki.

I tak można by wymieniać jeszcze troszkę,

ale nie o to chodzi.

Doszliśmy do sedna.

Jednak kasa jest potrzebna!

Nie grube miliony,

ale tyle, by starczyło na godne życie.

Przyznajmy się,

każdy z nas marzy o tym skrycie.

Nie chcemy wybierać,

czy kupić lekarstwo, czy kawałek sera.

Chcemy żyć godnie.

Jeść zdrowo i ubierać się modnie.

19 luetego 2016r. Anna Bednarek



 /ilustracja z netu/

Podobno dzisiaj Dzień Teściowej

Dzisiaj podobno Dzień Teściowej

A ja nie mam głowy

By cokolwiek napisać

Choć wiele napisać można

Od tygodnia moja córka w szpitalu

I leży tam dalej

Kochani nie uwierzycie!

Po raz siódmy kroją moje dziecię

Tak, tak, prawdę mówię

Niczego nie zmyślam

Wszak to nie wierszyk

Nie bajanie

Lecz proza życia

Ale jest dobrze

W poniedziałek wychodzi ze szpitala

Jesteśmy szczęśliwi, że tak szybko nabiera sił

A dzieci są przeszczęśliwe, że MAMA wraca do domu

Ludzie przeżywają wielkie tragedie

„Synku, dlaczego Ty?”

 

Synku!

Dlaczego Ty?

Dlaczego nie ja?

Wiem, wiem.

To Bóg tak chciał.

Niepojęte są wyroki Boże,

nie każdy zrozumieć je może.

Odszedłeś.

Zostawiłeś rodzinę.

Żonę, dzieci.

Łzy ciurkiem im lecą.

Nikt nie potrafi powstrzymać ich łez.

Synku, ja też.

Też nie potrafię.

Łzy nieustannie kapią.

Dlaczego Ty?

Dlaczego nie ja?

To Ty miałeś złożyć mnie w grobie,

posypać grudką ziemi.

Ach, Boże, Boże!

Czy ten wyrok da się zmienić?

Za późno!

Wyrok wykonany.

Nie żyje synek ukochany.

Czasu nie da się zawrócić.

Życia nie da się przywrócić.

Serce boleje, płyną łzy.

Ach, Synku, Synku!

Dlaczego odejść musiałeś Ty?

 

16 lutego 2016r. Anna Bednarek