Wnusia kotka narysowała, a babcia wierszyk napisała

 „ Kotek z Białowieży”

 

Pewien kotek z Białowieży

Postanowił samolotem świat przemierzyć

Już bilety zabukował

Już walizkę swą spakował

Lecz niestety mili moi

On się przecież latać boi

Gdy przypomniał sobie o tym

Postanowił iść na piechotę

Lecz tu problem jest nie lada

Żadnych butów nie posiada

Więc do szewca szybko ruszył

By mu piękne buty uszył

Wygodne z długimi cholewami

Z czerwonymi sznurówkami

A do tego, żeby same chodziły

Tysiąc kilometrów dziennie robiły

Choćby mnie prosiło tysiąc kotów

Ja nie uszyję takich butów

To nie bajka, to życie

Takich butów nie ma przecież

Szewc odprawił z kwitkiem kota

Szybko wziął się do roboty

Zmartwiony, zasmucony kotek

Na podróż piechotą stracił ochotę

Ciągle myśli kombinuje

Może jachtem pożegluję?

Lecz przypomniał sobie o tym

Że z chorobą morską ma kłopoty

Więc cóż mu pozostaje

Pociągi, trolejbusy, tramwaje

Hulajnogi ,motory, rowery

Skutery, samochody, traktory

Deskorolki, samochody ciężarowe

Ależ tego tyle, złapał się za głowę

Zmęczony główkowaniem

Położył się na tapczanie

Jak się wyśpi, to pomyśli

Lecz kiedy mały śpioszek wstał

O przemierzaniu świata zapomniał

Uciekły mu z głowy pomysły wszystkie

Gdy zobaczył małą polną myszkę

więcej moich wierszy TUTAJ

Światowy Dzień Pluszowego Misia

 „

Wypadł misiu z łóżeczka.

Poturlał się po podłodze.

Obie nóżki sobie zwichnął.

Cierpi teraz srodze.

 

Misiaczku mój kochany,

głaszcze go i tuli Tosia,

zaraz naprawimy nóżki,

musisz być sprawny dzisiaj.

 

Wnet przybędą goście.

Skoczna zagra muzyka.

W dniu swojego święta

zgrabnie nóżkami pofikasz.

 

Tak, tak, kochany misiaczku!

Cały świat cieszy się dzisiaj,

że ktoś wpadł na pomysł,

by uszyć pluszowego misia.

 

Miękką dziecięcą maskotkę.

Przytulankę do podusi,

która niejednemu dziecku

zastępuje ramię mamusi.

 

Mój misiaczku pluszowy

i ja tobie dziękuję,

że zawsze jesteś pod ręką,

kiedy cię potrzebuję.

 

więcej moich wierszy TUTAJ

 

Cierpliwość- chyba mamy z nią problem

 

 

Cierpliwość

Zaleta godna pochwały

W dzisiejszym świecie

Rzadkością jest

Każdy gdzieś pędzi

Czasu nie ma na nic

Wszystko chce szybko

Wszystko chce zaraz

Gdy czekać musi

Złość w nim wzbiera

O byle głupstwo robi aferę

Zrzędzi

Marudzi

Pretensje o wszystko ma

Tylko po co tak gna?

Co to jest sumienie?

Człowiek

Rozumna istota

Posiada wolną wolę

I sumienie, które mu podpowiada

Co dobre, co złe, co robić można

A czego robić nie wypada

Jeśli zrobimy coś nie tak jak trzeba

Sumienie spokoju nie da

Nie pozwala jeść, spać

Póki nie naprawimy zła

Lecz nie każdy tak samo myśli i czuje

Jeden wyrzuci czerstwy chleb do śmietnika

A kogoś innego z tego powodu serce kłuje

Jeden w kłamstwie nie widzi zła

A drugi twierdzi, że to obłuda

Każdy ma swoje przemyślenia

Wątpliwości

Inny stopień wrażliwości

Właśnie te wątpliwości

I przemyślenia

To nasze sumienia

Przeogromny wpływ na nie

Ma otoczenie i wychowanie

 

więcej moich wierszy TUTAJ

Żyj pełnią życia

Nie wybiegaj w przyszłość

ciesz się dniem dzisiejszym

żyj tu i teraz

wystarczy sekunda

a przyszłości nie ma

Światełko pamięci dla ofiar zamachu w Paryżu

 

Bezduszne roboty

Bez serc

Bez sumień

Z zimną krwią

Nie bacząc na nic

Pociągają za spust

Giną ludzie

Leje się krew

 

Piekło na ziemi   

 

Europa w żałobie się jednoczy

Płoną znicze

Płyną łzy

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=4AU6fUbSFhU 

 

Szampan, wyśmienity trunek na frasunek

„Szampan”

 

 

Wesołe bąbelki

Ze szklanej butelki

To wyśmienity trunek

Na frasunek

Wypij z kieliszka

Bąbelki wszystkie

Smutek stłumią

W głowie zaszumi

Zobaczysz świat

Wolny od wad

 

ANTONETA

Czy jedliście moją szarlotkę? Już raz ją serwowałam.

„Szarlotka”

Mąkę wysyp na stół

zrób w niej duży dół

sześć żółtek wbij

ćwiartkę śmietany wlej

margarynę i cukier daj

wszystko razem wymieszaj

jeszcze do pieczenia proszek

i połącz to proszę

gotowe ciasto wyrobione

na pół musi być podzielone

blachę wyłóż ciasta połową

na to nałóż masę jabłkową

przykryj resztą ciasta

do pieca no i basta

piec na  złoty kolor

to szarlotki walor

na koniec polewa lukrowa

i szarlotka do kawy gotowa

  

uwierzcie mi

nie ma nic lepszego

na długie jesienne dni

smacznego :)

 

Poniżej właściwe proporcje.

Szarlotka( duża blacha)

 

1,5 kostki margaryny

1 i ¼ szklanki cukru

1 kg mąki

mała kwaśna śmietana

6 żółtek

proszek do pieczenia

Wyrobić  ciasto i podzielić na pół. Połowę wyłożyć na blachę, na to potarte jabłka ( 3 kg) wymieszane z cynamonem. Na jabłka druga część ciasta. Piec na złoty kolor. Na górę lukier.

 

Antoneta 

 

Śmierć w górach

 

Spowita welonem nocy,

w samotności

gorzkie roni łzy.

Jak żyć bez swej miłości?

Jak żyć?

Jak dzieciom wytłumaczyć,

że już ojca nie zobaczą?

Że podstępna śmierć

w góry go zwabiła.

Że on podjął wyzwanie,

poszedł za nią

i już nigdy nie wróci?

Wystarczyła nieuwagi chwila.

Okrutna,

zaborcza śmierć ,

ze zbocza go strąciła.

Potem

władczo spoglądając  

na bezwładne ciało,

leżące w kałuży krwi,

wydała tryumfalny okrzyk.

Zaalarmowani ratownicy,

na śnieg i mgłę nie bacząc,

pospieszyli z pomocą.

Na próżno ich starania.

Pierwszy przybył Anioł.

Zawładnął duszą.

Ochoczo podążyła za nim, 

nie oglądając się na ciało.

A dzieci czekają.    

Nie rozumieją co się stało?

Dlaczego mama płacze,

dlaczego mówi ,

że taty już nigdy nie zobaczą?

Obiecał przecież,

że utuli do snu,

opowie bajkę,

zaśpiewa kołysankę.

Księżyc zaświecił już na niebie,

gwiazdy rozjaśniły mrok,

a tata nie wrócił.

Kto im powie,

że tata bajki już nie opowie,

że już nigdy nie wróci?

 

Spowita nocy welonem,  

roni łzy.

Serce bólem udręczone,

szuka ukojenia.

Na próżno.

Łzy kapią.

Serce krwawi.

Przestać nie zamierza.

Jak żyć bez swej miłości?

Jak żyć?

 

 

 

/ilustracja z internetu/

Niektórzy twierdzą, że rymy to przeżytek

„Rymy to przeżytek”

 

Pewien krytyk

stwierdził

że rymy to przeżytek

obecnie

inaczej wiersze się pisze

nowocześnie

bez rymów

ale co ja na to poradzę

że od rana rymy słyszę?

chodzą po mej głowie

spokoju nie dają

dopóki ich nie spiszę

okrutnie nękają

 co ja zrobić mam

jak na rymowane wiersze

 pomysły mam?

zamknąć je w szufladzie?

zakopać w ziemi?

nie dzielić się  nimi?

przecież po to piszę

by dzielić się z wami

moimi przemyśleniami

a że w formie rymowanej?

wybaczcie kochani!

 

Czy to jesienna depresja?

Może to wypalenie,

a może jesień

depresję niesie?

W samotności

i ciszy

swój oddech słyszę.

Najmniejszy szelest,

hukiem się staje,

myśleć nie daje.

Dręczy umysł,

rozum odbiera.

Widzę upiora.

Serce dygocze,

cała drżę.

Kogo jeszcze zobaczę?

Kolejny hałas

podrywa ciało.

Co to? Co się stało?

A to kotek Mruczek

rozrabiając troszeczkę.

trącił miseczkę.

Miseczka spadła,

na kawałki rozbiła,

hałasu narobiła.

 

 

Zaduszki

 

W Dzień Zaduszny,

Zaduszkami zwany,

modlitwy do Boga wszyscy zanoszą,

o zmiłowanie nad zmarłymi proszą.

Matka prosi Boga,

by córce winy darował.

Mąż zrozpaczony,

prosi o miłosierdzie dla żony.

Dziatki,

błagają o litość dla matki.

Maleńki synek,

odmawia „Wieczny odpoczynek….”

Choć mieszają mu się słowa,

co rusz zaczyna od nowa.

Zgarbiona staruszka,

błąkając się po cmentarnych dróżkach,

ze zmarłym mężem medytuje,

nim grób jego znajduje.

Po czym natychmiast modły do Boga zanosi,

o wybawienie  duszy prosi.

Córka za matką się wstawia,

po cichutku różaniec odmawia.

Zdrowaśki dookoła płyną.

I tak Zaduszki na modlitwach miną.

To piękny dzień,

w którym ze zmarłymi jednoczymy się.

Znicze na ich grobach zapalamy,

modlimy się wspominamy.

 

/ilustracja z internetu/