Mój kochany Anieleproblemów masz ze mną wielebo taka trzpiotka ze mnieże w nocy łobuzuję a w dzień drzemięi ty biedaku nie możesz spaćmusisz nade mną czuwaćzałamuje ręce mama załamuje ręce tataa ja nic na to nie poradzę że jestem takaw dzień kleją mi się oczkaa śmieją gdy zapada nockawtedy na zabawę mam ochotętrzy po trzy plotęskaczę jak mała pchełkanie przestaję nawet na chwilkęAniołku ty spać nie możeszwypełniasz swą rolę w pokorzei nie narzekasz wcależe musisz się mną opiekować stalebacznie czuwaszprzez noc długąi przez dzionek całyby mi się krzywda nie stałaja ci bardzo dziękujęże się mną opiekujeszże zawsze otwarte masz oczyobserwujesz gdzie kroczękiedy grozi mi niebezpieczeństworozstawiasz swe skrzydła prędkozapewniasz bezpieczne lądowaniedziękuję ci za to Aniołku kochany ilustracja z netu
Pożółkły liście
odleciały bociany
zboża zżęte
spadają z drzew kasztany
kiście winogron kuszą
jarzębina cieszy oko
wystrzeliły słoneczniki
pod niebo wysoko
bluszcze mienią się kolorami
króluje na nich czerwień
śpi już sobie słodko
lekarski rzewień
pola i łąki
pokryte rosą
leśne polany
całe we wrzosach
złociste chryzantemy
w pełnym rozkwicie
leśne grzyby
plon wydają obfity
pod ciężarem owoców
uginają się drzewa
dojrzałe owoce
zebrać z nich trzeba
poszukują noclegu
chrabąszcze i muszki
małe wiewiórki
opróżniają szyszki
misterne babie lato
gałązki oplata
to znak jesieni
znak końca lata
jesień się wkrada
rozkazy wydaje
wszędzie się panoszy
wprowadza swoje zwyczaje
i niebo jej ulega
i noc i dzień
włada całą przyrodą
zachłanna jesień
gwiazdozbiory
do igraszek zachęca
Andromeda i Perseusz
miłosne szepcą zaklęcia
snują się nocą po niebie
rozświetlają mrok
a jesień
śledzi każdy ich krok
otuleni aurą jesieni
na jej czar zdani
ulegamy jej magii
tak potrafi nas omamić
deszcz odbieramy
jak cudowną melodię
niepowtarzalną
kojącą rapsodię
a poranną rosę
jak magiczne kamienie
które prozę życia
w bajkę mogą zmienić
autor:
Antoneta- Anna Bednarek
ilustracja z netu
