Myśli Antonety: października 2013

30 paź 2013

Wszystkich Świętych

Dzisiaj-wszystkie nasze myśli

szlakiem wspomnień podążają,

chwile przeżyte z bliskimi,

z czułością odtwarzają.

Powstają cudowne obrazy.

Jeden, drugi, trzeci.

Na nich kochani rodzice

obejmujący swe dzieci,

rodzeństwo, znajomi,

dziadkowie z wnukami,

wszyscy Ci, których już nie ma,

nie ma tutaj- między nami.

Odżywa tęsknota,

serce mocniej bije.

Wspomnieniami o zmarłych

każdy z nas dziś żyje.

Odwiedza groby ukochanych.

Zapala znicze, lampiony.

Wracając do domu,

jest milczący, skupiony.

Zbliża się Dzień Wszystkich Świętych

Nie wiem co sprawia, czy te jesienne długie wieczory, czy zbliżający się Dzień Wszystkich Świętych, że moje myśli krążą wokół śmierci i nie dają mi spokoju. Śmierć zawładnęła moimi myślami całkowicie. Od rana do wieczora przewijają się przez mój umysł wszystkie tragiczne zdarzenia jakie miały miejsce w ostatnim okresie. Śmierć zabrała już tyle bliskich mi osób i stale czyha na nadarzającą się okazję, by wziąć w swoje szpony kolejną ofiarę. Stąd ten poniższy wiersz:

Śmierć

okrutna pani

życie ludzkie

ma we władaniu

nie ma litości

ta okrutna pani

przychodzi znienacka

wiele serc rani

podstępna zła

pozostawia cierpienie

zadawszy cios

ucieka niepostrzeżenie

jest nieprzekupna

nie ominie nikogo

do życia

nastawiona wrogo

śmierć i życie

przeciwieństwa dwa

każdy człowiek

respekt przed nimi ma

śmierć

przynosi ból i łzy

życie

to radość to my

29 paź 2013

Dlaczego odszedłeś Tato?

Gdzie jesteś Tato kochany?

Dlaczego nas zostawiłeś?

Czy ci źle było z nami?

Gdzie się przed nami ukryłeś?

Mama ciągle gorzko płacze

Ja wszędzie szukam ciebie

Ale już cię nie odnajdę

Już jest po twoim pogrzebie

Trumna w ziemi spoczywa

Pokryta trawą i kwieciem

Powiedz mi Tato kochany

Czy źle ci było na świecie?

Zostały tylko wspomnienia

Nie usłyszymy twych kroków

Twego głośnego śmiechu

Nie skrzyżujemy już wzroku

Brakuje nam ciebie Tato

Życie szalenie kochałeś

Przez chorobę pokonany

Dlaczego odejść musiałeś?

Żal i pustka pozostała

Nigdy cię nie zapomnimy

Pochyleni nad twym grobem

Wspólne chwile wspomnimy

Zmówimy razem modlitwę

Prosząc Miłosiernego Boga

By ci darował winy

I ugościł w swych progach

Antoneta

27 paź 2013

Pamięć o rodzicach

Jakże tęsknimy za rodzicami,

gdy ich już nie ma między nami.

Tęsknota w naszych sercach pozostaje,

pamięć o nich nigdy nie ustaje.

Mimo, że dorosłe prowadzimy życie,

tęsknimy za nimi skrycie.

Kiedy ocieramy tęsknoty łezkę,

odnajdujemy do nich ścieżkę.

Nad grobem się pochylamy,

w myślach z nimi rozmawiamy.

Dzielimy się radością, smutkami,

dużymi i małymi sprawami.

Zaraz na sercu lżej,

gdy pożalimy się matuli swej,

promyczek światła ujrzymy,

gdy przed ojcem serce otworzymy.

Z nadzieją w sercu do domu wracamy,

wierząc, że znowu kiedyś się spotkamy,

ANTONETA

24 paź 2013

Czy to jesień?

Rozwichrzone włosy,

w ręku pędzle,

fioletowe wrzosy?

/ rysowała moja wnuczka Agnieszka/

Tak, to ona!

Prześliczna, rozpromieniona.

Bieży tu do nas szybko

wesoła, roztańczona.

Jest w swoim żywiole.

Świat próbuje zmienić.

Wymachuje pędzlem,

nie żałując czerwieni.

Zieleń i purpurę

nakrapia złotem.

Taki ma kaprys.

Na szaleństwo ma ochotę.

Używa jaskrawych barw,

rzucających się w oczy.

Malując kolorowo świat,

dumnie przed siebie kroczy.

Wciąż idzie dalej i dalej

nie zwalniając kroku.

Taka zwiewna, ponętna,

pełna powabu, uroku.

Rozgląda się dookoła,

pomocników wabi.

Przekomarza się z nimi,

świetnie się bawi.

Malowanie zakończyła,

świat kolorami się mieni.

Jak za dotknięciem różdżki,

krajobraz się odmienił.

Teraz jesień,

do odejścia już gotowa.

Powróci znów za rok,

by malować od nowa.

23 paź 2013

Przyjaciel nas nie okłamuje

„Przyjaciel”

Przyjaciel!

Któż to taki?

Czy pocieszyciel w smutku,

czy kumpel do draki?

Kto mi odpowie?

Przecież nietrudne to pytanie.

Zapewne każdy z was

zna odpowiedź na nie.

Tak!- mały Franio woła.

Przyjaciel- proszę pani

nie okłamuje nas nigdy,

oszczerstwem nie rani.

Kiedy ktoś nas bije,

staje w naszej obronie.

Kiedy ktoś wytyka palcem,

po naszej jest stronie.

W chorobie, smutku

łzy nam ociera,

dodaje otuchy,

nieustannie wspiera.

Pomocy nie odmawia,

dobrych rad udziela.

Zawsze ma czas dla nas.

Po tym poznaje się przyjaciela.

Antoneta

20 paź 2013

Moje wnuczki bliźniaczki w maju skończyły już 6 lat

Moje wnuczki bliźniaczki w maju skończyły 6 lat. Ależ ten czas leci ;-)

Przy dwójce , mam wrażenie, że jakby 2 razy szybciej. Dobrze, że to one rosną, a ja wciąż jestem młoda babcia hihihihi.

Ale chciałam tutaj opisać, jak natura? przyroda? geny? – jak to wszystko jest niesprawiedliwe. Julka i Oliwka urodziły się w terminie – 38 tydzień ciąży (jak na ciążę bliźniaczą to uważam, że to sukces). Z wagą: Julka – 3400g, a Oliwka – 3520g. Można powiedzieć, że to smoczyce były :lol: Obie ze wzrostem 55cm. Z racji tego, że córka jest po operacji piersi, dziewczyny były od razu karmione butelką. Co 3 godziny. Nie ma zlituj się. Już po jakimś czasie porcje wypijane przez nie różniły się, może nie aż tak bardzo ale jednak. Uczestniczyłam w tym wszystkim jako babcia, bo wtedy jeszcze córka mieszkała u mnie w domu. Kiedy zięć był w pracy, pomagałam przy wnuczkach. Oliwka na nieszczęście przez 3 miesiące miała kolki :-( Wagowo przez dłuższy czas szły łeb w łeb. Po jakimś czasie okazało się, że Julka zaokrągla się bardziej. Po konsultacji z panią pediatrą, „oszukiwaliśmy” ją i co drugie karmienie – zamiast mleczka była woda z odrobiną glukozy albo herbatka. Przez jakiś czas skutkowało :-|

Przed swoimi 1 urodzinami, Julka dostała ataku, jak się potem okazało – astmy :-( Mąż córki choruje na astmę oskrzelową, więc powiedzmy, zdawaliśmy sobie sprawę, że któraś może to po nim „odziedziczyć”. Zaczęło się branie sterydów i inhalowanie. Znosiła to dzielnie. . Ataki udało nam się opanować. Jak tylko widzieliśmy, że coś się zbliża – to działaliśmy zgodnie z instrukcjami.

Ale leki pewnie podziałały tak, że Julka zaczęła wagowo odstawać od Oliwki. Dzisiaj różnica między nimi wynosi aż 9kg :-( Widzieliśmy to już wcześniej i córka starała się tłumaczyć jej, że musi mniej troszkę jeść, że musi jeść powoli. Nieraz biedna się popłakała :cry: Ktoś, kto patrzyłby na to z boku, pomyślałby: ależ wredna matka! Dziecku jeść zabrania! Ale gdyby przyjrzał się dokładniej, to widziałby gdzie leży problem. Mi jako babci serce się kraje, gdy widzę jak Oliwka może jeść bez ograniczeń, a Julka musi się pilnować.

Przy ostatniej wizycie u pediatry, Pani doktor powiedziała, że Julka musiałaby tak ze 2-3kg schudnąć. No i wytłumacz tu teraz dziecku, że nie może dostać więcej jedzonka? Że musi więcej wody pić i więcej się poruszać? Oliwce odwrotnie – jedzenie trzeba by wciskać na siłę :-( taki z nią problem. Ona z kolei pewnie ma niedowagę :-(

I tak zaczynamy akcję odchudzania u naszej Julci. Będzie ciężko i będzie „bolało”. I właśnie moje pytanie: gdzie ta sprawiedliwość? Jedni mogą jeść bez umiaru i nic! I żadnych dodatkowych kilogramów. A inni – popatrzą i już jakby robią się ciężsi, grubsi :-( Myślę, że kiedyś Julcia mamie za to podziękuje. Za to, że ją pilnowała i nie dawała tyle jedzenia, ile by chciała. I pewnie z tą swoją skłonnością do tycia będzie walczyła do końca życia :-( tak jak mama i obie jej babcie, które też mają więcej ciałka niż powinny mieć ;) Ja zawsze miałam problemy z wagą. Mam złą przemianę materii i muszę bardzo pilnować się z jedzeniem! A druga babcia jest jeszcze grubsza, ma sporą nadwagę. I widać Julcia odziedziczyła te niedobre geny po babciach.

18 paź 2013

Uzależnienie od gier komputerowych

Uzależnienie od gier komputerowych?- mi to nie grozi!

Tak myślałam. Niestety- stało się. Chyba na stare lata zgłupiałam.

Może zacznę od początku.

Wszystko zaczęło się pewnego wieczora. O godzinie 22;30 zadzwoniła komórka.

Córka ? O tej prze? Serce podeszło mi do gardła…… Zapewne coś się stało. Z bijącym sercem odbieram:

- Halo? co się stało?

- Mamuś, nic. Nie obudziłam Cię?

- Wiesz, że o tej porze jeszcze nie śpię.

- Nie denerwuj się, nic się nie stało. Jesteś przy komputerze?

- Noooo!

- To wejdź na facebook i odeślij mi zaproszenie do gry.

- Nie bardzo wiem o co chodzi?- odpowiadam.

- No, proszę- wejdź- ja powiem co i jak.

No i krok po kroku córka powiedziała mi co mam zrobić. Pomyślałam „WARIATKA”. Żeby po nocy dzwonić, straszyć ludzi- po to tylko, by móc dalej grać? Nie do wiary.

Zapomniałabym o tym zdarzeniu, gdyby nie to, że córka przyjechała w niedzielę z wizytą i w pewnym momencie zeszłyśmy na temat wieczornego telefonu.

- Mamuś ja ci mogę pokazać na czym ta gra polega i po co potrzebne mi było zaproszenie- oznajmiła córka.

- Nie, nie mam czasu na takie głupoty- odpowiedziałam, chociaż coś mnie kusiło, by zobaczyć co ją tak wciągnęło.

- Przecież nie pracujesz, możesz troszkę się zrelaksować- kusiła.

No i ja głupia dałam się w to wciągnąć. Jak małe dziecko. Ci co grają wiedzą na czym to granie polega. Przechodzi się kolejne plansze. Niektóre są naprawdę trudne. Jeśli się nie przejdzie, traci się życie, a jest ich tylko 5. Ale co ja będę opowiadać na czym to polega. Nie o to chodzi. Chodzi o to, że wciągnęło mnie to i już.

Na szczęście jest to darmowe granie!!! Nie traci się forsy ( ja nie tracę). Nie zgłupiałam aż na tyle, by kupować sobie życia- a można- tylko czekam aż ktoś z grających mnie poratuje- bo też jest taka możliwość.

Radzę wszystkim- NIE ZACZYNAJCIE GRAĆ- bo jak się zacznie, trudno się oderwać!

I wtedy zaczynają się problemy domowe. Nie ma czasu na pranie, prasowanie, sprzątanie.

- Nie mam żadnej koszuli wyprasowanej- denerwuje się mąż.

- Poczekaj minutkę. Kochanie, proszę- przejdę tylko tę planszę- wołam od komputera.

Tak to potem wygląda w domu.

Dobrze, że mam wyrozumiałego męża. Inny to by już walnął pięścią w stół, a on się tylko podśmiechuje po cichutku. Zastanawia się co w tej grze jest takiego fascynującego, że pochłania tyle czasu i nie można się od niej oderwać. Zawsze uważał, ( zresztą ja też tak myślałam)że ma rozsądną żonę. A tu co?.

Ostatnio zaniedbuję moje pisanie, mało czytam. Nie podoba mi się to. Muszę z tym skończyć.

Teraz rozumiem tych hazardzistów, którzy jak zaczną grać, to nie mogą skończyć. Ale ja muszę!

Koniec grania, koniec i kropka!- to moje postanowienie!

Jest przecież tyle ciekawych rzeczy do zrobienia:)

17 paź 2013

Jeszcze coś o jesieni

„ Jesienny wiatr„

Zahulał jesienny wiatr,

liście z drzew skradł.

Zahulał jesienny wiatr,

szyszki z drzew skradł.

Opadły barwne listeczki,

opadły ciężkie szyszeczki.

Zwierzęta listeczki zbierają,

w swych norkach składają.

Wyścielają legowisko,

bo mroźna zima jest blisko.

Maleńkie rude wiewióreczki

zbierają orzechy, szyszeczki.

Gromadzą w swej spiżarni,

by zimą dziatki wykarmić.

/ ilustracja Julka lat 5/

Zahulał jesienny wiatr,

liście z drzew skradł.

Listki wirują na wietrze

z każdą chwilą bledsze.

Na ziemię spadają,

zmęczone-odpoczywają.

Zahulał jesienny wiatr,

szyszki z drzew skradł.

Nasionka z nich wypadają,

głodne ptaszki je zjadają.

Jedzą z apetytem

nasionka wyśmienite.

15 paź 2013

Święta Jadwiga Śląska naszym drogowskazem

Święta Jadwigo!

Tyś drogowskazem

na drodze którą kroczymy

kierując się jego zasadami

nigdy nie zabłądzimy

wskazówki są jasne czytelne

kto ich przestrzegał będzie

odnajdzie drogę do nieba

zawsze i wszędzie

Ty nam pokazałaś

jak żyć trzeba

jak dzielić się z głodnymi

kawałkiem chleba

jakie należy mieć serce

co widzieć muszą nasze oczy

jak bezinteresownie z miłością

udzielać potrzebującym pomocy

dziękujemy Jadwigo kochana

że nam pokazałaś drogę do Pana

choć trudna to droga

mamy nadzieję że nam się uda

krzyże nasze udźwigniemy

potrzebujących dostrzeżemy

udzielimy im pomocy

o każdej porze dnia i nocy

14 paź 2013

Święta Jadwiga Śląska to Patronka wielu parafii

„ Święta Jadwigo Śląska”

Pana Boga ukochałaś

nade wszystko na świecie

całe swe serce Mu oddałaś

już jako małe dziecię

bogactwa miałaś wiele

lecz Ty bardzo skromnie żyłaś

pokuty sobie zadawałaś

mało jadłaś pościłaś

Twe miłosierne serce

biednych darzyło miłością

pomagałaś bezdomnym chorym

z przeogromną czułością

teraz jesteś w niebie

spoglądasz na nas z góry

swą wielką miłością roztapiasz

skostniałych serc grube mury

prosimy Cię kochaj nas

wspieraj w bólu cierpieniu

daj ulgę w ciężkiej chorobie

prowadź drogą ku zbawieniu

10 paź 2013

Malutki kotek

„ Malutki kotek ”