Nie wiem jak u Was, ale u mnie ciągle pada

Nie wiem jak u Was, ale u mnie ciągle pada. Cały czas przewija się temat deszczu, powodzi. I oto kolejny wiersz związany z ulewami:

„ Ulewa „

Ulewa ulewa ulewa

mokną krzewy kwiaty i drzewa

mokną bujne trawy na łące

mokną skrzydełka małej biedronce

lasy góry ulice i domy

z nieba biją głośne gromy

ludzie parasole rozkładają

przed burzą szybko umykają

w taką właśnie ulewę

wraca do domu Stach ze śpiewem

 

            ulewa, ulewa

            niebo się gniewa

            ulewa, ulewa

           ulice zalewa

 

wszedł do domu wprost w kałużę

sporą wielką całkiem dużą

skąd ta woda?- zerka w górę

I co widzi? – w dachu dziurę

dziura w dachu wielka

kapie z niej wody kropelka

najpierw jedna potem druga

trzecia czwarta cała struga

już podłoga jest zalana

klęka szybko na kolana

do wiaderka  wodę zbiera

cięgle kapie nie nadąża zbierać

co tu robić pod boki się łapie

a z dachu coraz mocniej kapie

gwałtu rety! nie dam rady

ze strachu robi się blady

nim wrócą z pracy rodzice

zaleje nasze piwnice

staje na krzesło ręce wznosi w górę

chce załatać w dachu dziurę

lecz niestety jest za niski

na podłodze stawia miski

miski w mig się napełniają

znów podłogę zalewają

 

 

Stachu rady już nie daje

co mam robić dalej?

za telefon migiem łapie

ze zmęczenia głośno sapie

wykręca numer alarmowy

na szczęście zna go z głowy

zwinni strażacy się zjawili

dziurę w dachu naprawili

Stachu wielce umęczony

usiadł w kącie zamyślony

kłębią mu się w głowie myśli

myślał myślał aż wymyślił

 

taki numer alarmowy

każdy znać powinien z głowy

wierszyk już ułożył sobie

jutro w swojej klasie powie

 

„ 112” numer alarmowy

miej go zawsze w swojej głowie

zadzwoń - jeśli masz kłopoty

powiadom dyżurnych prędko o tym

oni zbiorą ludzi  ekwipunek

szybko popędzą na ratunek