Tęsknota dziecka za nieżyjącą Mamą, nasilająca się w Dniu Matki

 

„ Brak mi ciebie Mamo”

Wiem, że jestem dużą dziewczynką,

ale co ja na to poradzę,

że bez Ciebie Mateczko

wcale sobie nie radzę?

Miałaś pokazać mi cały świat,

a ty mnie opuściłaś,

osierociłaś.

Pokonana przez chorobę,

odeszłaś do Boga,

a ja sama w domu,

niepotrzebna nikomu,

wylewam morze łez.

Płaczę i płaczę.

Mamo!

Czy ja jeszcze kiedyś cię zobaczę?

Kiedy odszedł tata,

obiecywałaś,

przyrzekałaś,

że zawsze będziemy we dwie,

że nigdy nie opuścisz mnie.

A teraz?

Nie ma taty nie, ma ciebie,

jesteście z Aniołami w niebie.

A ja muszę iść sama

przez życie nieznane.

Poznawać  jego smak.

Gorycz cierpienia,

słodycz ukojenia.

Mamo!

Czy kiedyś boleć przestanie

samotne dorastanie?

Czy minie ból i tęsknota,

czy otworzą się szczęścia wrota?

Choć bardzo mi ciebie brak,

wierzę, że tak!

/ilustracja z internetu/

Więcej moich wierszy TUTAJ