Praca była dla niej ważniejsza niż własne zdrowie

W pewien kwietniowy ranek, Dominika śpiesząc się do pracy, dodała gazu, pomimo, że jechała już o wiele za szybko.  Nie zwracała uwagi na warunki panujące na drodze, a powinna.  O tej porze roku, o godzinie 5: 00 rano jest jeszcze ciemno. Dodatkowo panująca ulewa, utrudniała widoczność. Dominika pochłonięta myślami o firmie, prowadziła automatycznie. Znała tę drogę jak własną kieszeń, niemalże na pamięć, dlatego nie zważała na panujące warunki. Wiedziała, w którym miejscu są koleiny i trzeba zjechać na skraj jezdni. W końcu już od przeszło 20 lat jeździła tą trasą. A dzisiaj bardzo się jej śpieszyło. Chciała jeszcze przejrzeć dokumenty, przed zapowiedzianą kontrolą. Wczorajszego popołudnia nie miała już siły, by dłużej nad nimi ślęczeć, a wydawało się jej, że coś się nie zgadza. Jako główna księgowa odpowiada za finanse w firmie.  Wszystko musi być dopięte na ostatni guzik. Bardzo lubiła swoją pracę pomimo tego, że po szkole średniej nie od razu obrała taki kierunek. Początkowo postawiła na pielęgniarkę, ale praktyka w szpitalu, uzmysłowiła jej, że nie potrafi oswoić się z ludzkim cierpieniem. Po trzech latach nauki, zrezygnowała z pielęgniarstwa i zdecydowała się na studia z zakresu rachunkowości. Po ich ukończeniu rozpoczęła pracę na stanowisku księgowej w firmie, w której aktualnie pracuje. Jej upór i zaangażowanie, przyniosły awans, z którego była bardzo dumna.

Dominika była piękną kobietą, zbliżającą się do pięćdziesiątki. Blondynka, elegancka, zadbana. Zawsze wyglądała jakby świeżo wyszła spod grzebienia fryzjera. Zawsze nienaganny, lekki makijaż, manicure i ubiór jak z żurnala. W końcu stanowisko, które zajmowała, zobowiązywało do odpowiedniej prezencji. Życie rodzinne uporządkowane - mąż i dwaj dorośli już synowie.

Dominika tak była pochłonięta swoimi myślami o pracy, że nie zauważyła sarenki, wbiegającej wprost pod koła jej pędzącego samochodu. Natychmiastowe hamowanie na nic się nie zdało. Śliska jezdnia, hamulce i ……..Wszystko działo się tak szybko. Samochód wpadł w poślizg i koziołkował. Zatrzymał się w rowie, znajdującym się wzdłuż jezdni. Dominika była w szoku. Siedziała na swoim miejscu, jakby się nic nie stało. Nie czuła żadnego bólu. Żadnych obrażeń? ……. Szok!  Tylko coś jakby z nosa kapało, ale kiedy przyłożyła chusteczkę, ta okazała się sucha.

Zadzwoniła po męża. Czekając na niego, nie wiedziała czy da radę o własnych siłach wydostać się z samochodu, tak była zdenerwowana. Uspokoiwszy się trochę, udało jej się wydostać.  Po krótkich oględzinach samochodu, stwierdziła, że jest cały. Wprawdzie niewiele widziała, bo panował jeszcze półmrok, ale to, co zobaczyła, wystarczyło. Szczęście w nieszczęściu, pomyślała. Nie czuła żadnych obrażeń, nie krwawiła i jeszcze do tego samochód cały. Chyba ktoś tam na górze dobrze czuwał. Mąż przyjechał bardzo szybko. Chciał z nią pojechać na pogotowie, ale się nie zgodziła. Praca była dla niej najważniejsza. I tym razem było tak samo. Zabrała samochód, którym przyjechał i odjechała. Nic więcej jej nie obchodziło. To mąż zajął się resztą.

Po południu rozbolała ją głowa, ale zlekceważyła to. Wzięła jakieś środki przeciwbólowe i pracowała dalej. Kiedy ból się nasilał, brała następne. Wieczorem zauważyła sine obrzęki wokół oczu. Zamiast zgłosić się do lekarza, robiła sobie zimne okłady, mając nadzieję, że jej to przejdzie. Nie przeszło, a ona dalej to lekceważyła. Obiecała rodzinie, że pójdzie do lekarza. Ale od obiecania do pójścia, daleka droga. Tego dnia nie poszła, bo szef prosił o pilne sprawozdanie. Następnego i następnego też nie, bo znowu było coś ważniejszego od zdrowia. Kolejnego dnia syn miał urodziny, więc chciała upiec ciasto. I tak schodził dzień za dniem, a ona słabła w oczach. Bolała już nie tylko głowa, ale ogólnie się źle czuła. Serce waliło jak oszalałe, jakby chciało wyrwać się z piersi. Chyba ponad 100 uderzeń na minutę. A szybkie i często chaotyczne skurcze nie pozwalają na prawidłowe napełnianie się komór krwią pomiędzy skurczami, co skutkuje zmniejszeniem wydolności serca, a w skrajnych przypadkach powoduje całkowite zatrzymanie krążenia. Choć Dominika miała tylko ukończone 3 klasy szkoły pielęgniarskiej, o sercu wiedziała dużo i zdawała sobie sprawę, że dzieje się coś niedobrego. Czuła, że ma duży problem. Postanowiła szybko upiec biszkopt i pojechać do lekarza, zresztą przyrzekła to rodzinie.

Ale do lekarza nie dojechała!

Kiedy Dominika nie odbierała kolejnego telefonu od męża, postanowił zwolnić się z pracy i zorientować, co się dzieje? Widząc ją rankiem, miał złe przeczucia. Była blada i chwiała się na nogach. W pracy nie potrafił znaleźć sobie miejsca. Chodził z kąta w kąt, aż szef udzielił mu reprymendy. Teraz od drzwi wejściowych wołał Dominikę. Żaden hałas nie dochodził z domu. Może jest u lekarza, pomyślał. Na tę myśl ulżyło mu. Ale serce podpowiadało coś innego………. Nerwowym krokiem szedł wzdłuż korytarza i zaczął otwierać po kolei drzwi do pomieszczeń. Ostatnim pomieszczeniem była kuchnia. To, co zobaczył, zaparło mu dech w piersiach. Dominika leżała na podłodze. Natychmiast pochylił się nad nią. Nie oddychała.

Lekarz pogotowia długo pochylał się nad Dominiką, ale pomoc przyszła zbyt późno. Stało się to najgorsze, całkowite zatrzymanie krążenia.

Nie musiało do tego dojść. Sekcja wykazała pęknięcie podstawy czaszki ( w obrębie dołu tylnego) i powikłania. A wystarczyło pójść do lekarza. Wystarczyła zwykła tomografia komputerowa i zastosowanie odpowiedniego leczenia.

Nie dajmy się zwariować. To nasze życie jest ważniejsze od pracy!