4 lis 2015

Czy to jesienna depresja?

Może to wypalenie,


a może jesień


depresję niesie?


W samotności


i ciszy


swój oddech słyszę.


Najmniejszy szelest,


hukiem się staje,


myśleć nie daje.


Dręczy umysł,


rozum odbiera.


Widzę upiora.


Serce dygocze,


cała drżę.


Kogo jeszcze zobaczę?


Kolejny hałas


podrywa ciało.


Co to? Co się stało?



A to kotek Mruczek


rozrabiając troszeczkę.


trącił miseczkę.


Miseczka spadła,


na kawałki rozbiła,


hałasu narobiła.


 

 
o
Etykiety: , , , , , , , ,

11 komentarzy:

  1. kalinaxa4 listopada 2015 03:28

    Aniu, jesień nie nastraja optymistycznie to fakt. ale nie damy się smutkom.

    Pozdrawiam mocno :)

    OdpowiedzUsuń
  2. kalinaxa4 listopada 2015 03:53

    I jeszcze :)

    https://www.youtube.com/watch?v=rSktfVJc_IM

    OdpowiedzUsuń
  3. ~Antoneta4 listopada 2015 05:16

    Piękna piosenka. Nastroiła mnie optymistycznie. Dziękuje Elu.

    Miłego dnia :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Teresa4 listopada 2015 09:35

    Fajny wierszyk o kotku i jego miseczce. :) .
    Miłego wieczoru Aniu. :) .

    OdpowiedzUsuń
  5. ~Antoneta4 listopada 2015 13:31

    To taki kotek - trzpiotek :)

    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  6. ~kaczka25 listopada 2015 05:37

    Antoneto, może to po prostu brak cynku, który może się objawiać stanami lekko depresyjnymi i lękowymi( patrz:

    http://www.witaminy-mineraly.objawy.net/Objawy+niedoboru+cynku ).

    A kotek Mruczek, jak to kotek, niechcący strąci coś czasem ogonkiem lub łapką, a że słodziak, to pewnie i tak wszystko mu uchodzi na sucho .:)
    Pozdrawiam serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Elżbieta5 listopada 2015 07:21

    A mnie Aniu jesień nastraja optymistycznie, mimo słoty, krótkich dni, szarzyzny. Jako dziecko uwielbiałam jesień i zimę zawsze, bo ………mieliśmy więcej mamy dla siebie. Na wsi latem i wiosną zawsze było dużo pracy w polu i w zagrodzie. Mama była przemęczona i nie w głowie była jej zabawa i gry z nami. Ale jesienią, chińczyk i inne zmagania były na porządku dziennym. Przy tym śmiech i czasem płacz po przegranej. To pewnie zostało we mnie do dziś, ten dobry, szczęśliwy czas. W ubiegłym roku napisałam ten tekst. Polecam Aniu serdecznie Tobie i Twoim gościom.
    http://szescdziesiat-rowna-sie-dwadziescia.blog.pl/2014/11/16/jesien-pisana-melancholia/
    Pozdrawiam serdecznie Aniu:)

    OdpowiedzUsuń
  8. ~Antoneta5 listopada 2015 14:15

    Dzięki za link, ale to nie to :)

    Pozdrawiam gorąco :)

    OdpowiedzUsuń
  9. ~Antoneta5 listopada 2015 14:23

    Przeczytałam tekst z wielką ciekawością. Ja o moich rodzicach mogę powiedzieć to samo. Byli wspaniali.


    Elu pozdrawiam gorąco :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Agata5 listopada 2015 22:55

    Brakuje słońca. Tęsknie do lata. Jesień już z zimą chyba się brata.

    OdpowiedzUsuń
  11. ~Antoneta6 listopada 2015 00:49

    Brak słońca, długie wieczory sprzyjają smutkowi :)

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)