Mała strojnisia Ola

           „ Strojnisia „

Wcześnie rano wstała Ola,

aby zdążyć do przedszkola.

Sukienkę ubrała nową,

bardzo kolorową ,

w kropki , kreski, łaty,

tę , którą dostała od taty.

Dumnie kroczy Ola z mamą

z buźką roześmianą.

Co to będzie – myśli Ola,

gdy tak wejdę do przedszkola

w tej sukience nowej ,

w tej sukience kolorowej,

w tej sukience w kropki , kreski , łaty,

w tej ,którą dostałam od taty?

Weszły  już  do szatni małej ,

szatni całej białej.

Ola rozbiera się sama,

nie chce , by jej pomagała mama.

Już sandałki z nóżek zdjęła ,

pantofelki z woreczka wyjęła,

 na nóżki szybko założyła ,

bo koleżankę Kasię  zobaczyła.

Pożegnała mamę swoją.

Popatrz Kasiu  na sukienkę moją.

To sukienka nowa,

bardzo kolorowa,

w kropki , kreski , łaty,

dostałam ją od taty.

Ładna ta sukienka Twoja

lecz nie gorsza jest  moja

Kasia jej odpowiedziała

i do sali w mig pognała.

Cóż to ? – słychać granie.

Pani siedzi przy fortepianie.

Dzieci grania słuchają

i Oli wcale nie podziwiają.

 

Więcej moich wierszy znajdziesz na stronie ( tutaj ) Antoneta