Teściowa odtransportowana, wracam do blogowania.

Witam po przerwie.

Wizyta teściowej zakończona. Dzisiaj wraz z małżonkiem odtransportowaliśmy ją na miejsce. Nie ukrywam, że był to męczący dzień, bo choć nie było korków przy wjazdach na autostradę, to 6 godzin w podróży, to sporo. Z powodu odległości jaka nas dzieli, teściowa obecnie rzadko u mnie gości. Kiedyś było inaczej. Ale była młoda i 3 przesiadki nie stanowiły dla niej problemu. Teraz trzeba po nią zajechać i odwieźć. Muszę przyznać, że jak na swój wiek jest osobą bardzo żywotną. Czasami ja byłam bardziej umęczona od niej. A jeszcze bardziej umęczona była moja głowa od natłoku informacji, którymi teściowa mnie karmiła.  A teściowa gada jak katarynka, aż uszy puchną. Słuchałam cierpliwie, w końcu nie mam jej na co dzień. Czas minął szybko.

Oczywiście, jak zawsze, gdy jest u mnie, zrobiła swe popisowe danie, czyli gołąbki. Cała moja rodzina je uwielbia. Pewnie, że jej pomagałam, bo zrobić 100 gołąbków, to nie lada wyczyn. I wszystkie zniknęły jednego dnia, ale kto gości na moim blogu już dłużej, to wie, że mam liczną rodzinę i zjedzenie takiej ilości gołąbków, to dla nas pestka.

A gwoli wyjaśnienia, skąd teściowa się u mnie wzięła, to wyjaśniam, że przyjechała z siostrzenicą męża, a moją chrześniaczką, zaprosić nas na wesele. We wrześniu znowu będę się bawiła. Coś tych wesel ostatnio dużo w rodzinie. Najgorsze, że to jeszcze nie koniec! Jeszcze mamy w zanadrzu kilka panienek i kawalerów.