Moje wnuczki bliźniaczki w maju skończyły już 6 lat

Moje wnuczki bliźniaczki w maju skończyły 6 lat. Ależ ten czas leci  ;-)



Przy dwójce , mam wrażenie, że jakby 2 razy szybciej. Dobrze, że to one rosną, a ja wciąż jestem młoda babcia hihihihi.

Ale chciałam tutaj opisać, jak natura? przyroda? geny? – jak to wszystko jest niesprawiedliwe. Julka i Oliwka urodziły się w terminie – 38 tydzień ciąży (jak na ciążę bliźniaczą to uważam, że to sukces). Z wagą: Julka – 3400g, a Oliwka – 3520g. Można powiedzieć, że to smoczyce były :lol: Obie ze wzrostem 55cm. Z racji tego, że córka jest po operacji piersi, dziewczyny były od razu karmione butelką. Co 3 godziny. Nie ma zlituj się. Już po jakimś czasie porcje wypijane przez nie różniły się, może nie aż tak bardzo ale jednak. Uczestniczyłam w tym wszystkim jako babcia, bo wtedy jeszcze córka mieszkała u mnie w domu. Kiedy zięć był w pracy, pomagałam przy wnuczkach. Oliwka na nieszczęście przez 3 miesiące miała kolki :-(  Wagowo przez dłuższy czas szły łeb w łeb. Po jakimś czasie okazało się, że Julka zaokrągla się bardziej. Po konsultacji z panią pediatrą, „oszukiwaliśmy” ją i co drugie karmienie – zamiast mleczka była woda z odrobiną glukozy albo herbatka. Przez jakiś czas skutkowało  :-|

Przed swoimi 1 urodzinami, Julka dostała ataku, jak się potem okazało – astmy   :-( Mąż córki choruje na astmę oskrzelową, więc powiedzmy, zdawaliśmy sobie sprawę, że któraś może to po nim „odziedziczyć”. Zaczęło się branie sterydów i inhalowanie. Znosiła to dzielnie. . Ataki udało nam się opanować. Jak tylko widzieliśmy, że coś się zbliża – to działaliśmy zgodnie z instrukcjami.

Ale leki pewnie podziałały tak, że Julka zaczęła wagowo odstawać od Oliwki. Dzisiaj różnica między nimi wynosi aż 9kg   :-(  Widzieliśmy to już wcześniej i córka starała się tłumaczyć jej, że musi mniej troszkę jeść, że musi jeść powoli. Nieraz biedna się popłakała   :cry: Ktoś, kto patrzyłby na to z boku, pomyślałby: ależ wredna matka! Dziecku jeść zabrania! Ale gdyby przyjrzał się dokładniej, to widziałby gdzie leży problem. Mi jako babci serce się kraje, gdy widzę jak Oliwka może jeść bez ograniczeń, a Julka musi się pilnować.

Przy ostatniej wizycie u pediatry, Pani doktor powiedziała, że Julka musiałaby tak ze 2-3kg schudnąć. No i wytłumacz tu teraz dziecku, że nie może dostać więcej jedzonka? Że musi więcej wody pić i więcej się poruszać? Oliwce odwrotnie – jedzenie trzeba by wciskać na siłę :-(  taki z nią problem. Ona z kolei pewnie ma niedowagę  :-(



I tak zaczynamy akcję odchudzania u naszej Julci. Będzie ciężko i będzie „bolało”. I właśnie moje pytanie: gdzie ta sprawiedliwość? Jedni mogą jeść bez umiaru i nic! I żadnych dodatkowych kilogramów. A inni – popatrzą i już jakby robią się ciężsi, grubsi   :-( Myślę, że kiedyś Julcia mamie za to podziękuje. Za to, że ją pilnowała i nie dawała tyle jedzenia, ile by chciała. I pewnie z tą swoją skłonnością do tycia będzie walczyła do końca życia :-(  tak jak mama i obie jej babcie, które też  mają więcej ciałka niż powinny mieć ;) Ja zawsze miałam problemy z wagą. Mam złą przemianę materii i muszę bardzo pilnować się z jedzeniem! A druga babcia jest jeszcze grubsza, ma sporą nadwagę. I widać Julcia odziedziczyła te niedobre geny po babciach.