W pokoiku na piętrze
ogień w kominku płonie
obok stary bujany fotel
w nim rozmarzony dziadek
z albumem w dłoni
melodią sprzed lat
pieści ucho
za oknem jesień łka
świat w jej łzach tonie
z policzka dziadka spływa łza
to rodzinna fotografia
wywołała falę wspomnień
obudziła tęsknotę
za dzieciństwem młodością
rodzicami
pierwszą miłością
za dawnymi czasami
czasami które nie powrócą
to ta fotografia
a na niej
ojciec matka
i rodzeństwa gromadka
to ta fotografia
spowodowała
że łezka się polała
wróciły wspomnienia
choć miłe
serce zadrżało
zabolało
na widok znajomych twarzy
dziadek się rozmarzył
tęsknota wycisnęła łzy
łzy radości miłości
łzy tęsknoty
za kimś kto na świecie żył
ach te wspomnienia
wspomnienia minionych lat
pamiętnych dat
wspomnienia przeżytych dni
wyciskają łzy
to jesień
nastrój zadumy niesie
na dworze hula wiatr
za oknem jesień łka
deszcz miarowo uderza o szyby
z policzka dziadka kapie łza
nie pierwsza
nie ostatnia
Więcej moich wierszy można znaleźć tutaj
Cudna fotografia i wiersz. A dziś słoneczko, ciepełko za oknem i już wybieram się ....pozdrawiam
OdpowiedzUsuńLubię takie stare fotografie. One rzeczywiscie przywołują wspomnienia, a jesień dodatkowo je nasila.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Mam bardzo mało starych fotografii, ale te, co mam są jak relikwie. Często biorę albumy i przywołuję przeszłość, czasami ze smutkiem, że już się nic nie wróci.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Cię Antoneto :)
A u nas jesiennie. Dobry czas na wspomnienia. A fotografia z rodzinnego albumu.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Masz rację, w długie jesienne wieczory, w ciepłym pokoiku, snuje się marzenia, wspomina dawne czasy. Lubię wtedy sięgać do starych albumów. Znajome twarze, uśmiechy.......łezka w oku się kręci :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Ja też lubię sięgać do starych fotografii, choć podobnie jak Ty nie mam ich wiele. A ta właśnie fotografia ( moich Dziadków) uruchomiła moje zwoje pamięci............ naszły mnie miłe wspomnienia. Tylko one pozostały i te stare fotografie :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam gorąco :)
Piękna fotografia! Teraz niestety nastały takie zwariowane czasy, że większość zdjęć mamy na komputerach. Tylko co będzie, jak komputery nawalą? :( Nie będzie można otworzyć albumu i powspominać - a szkoda...
OdpowiedzUsuńU mnie dzisiaj brzydko...zimno...brrrrrr.....więc ja pozdrawiam cieplutko :)
Masz rację z tymi zdjęciami. Teraz rzadko się je wywołuje.
OdpowiedzUsuńOgladanie na komputerze, to nie jest to co w albumie.
U mnie też jesiennie.
Pozdrawiam :)
Piękne wspomnienia i piękna stara fotografia.
OdpowiedzUsuńMam też ich trochę w swoim albumie.
Kiedy do nich sięgam to zawsze ogarnia mnie nostalgia, nie potrafię powstrzymać łez i wspomnień.
I tylko żal, że to się już nigdy nie powtórzy.
Miłego dnia Aniu, pełnego miłych wspomnień :-)
To prawda, na widok znajomych twarzy serce drży, pojawiają się łzy. Tyle chciałby człowiek powiedzieć......niestety, czasu nie da się zawrócić :(
OdpowiedzUsuńPozdrawiam jesiennie :)
Uwielbiam stare fotografie. W weekend skanowałam stare zdjęcia rodzinne, bo mamy tylko po jednej sztuce, a chętnych wielu. Dobrze, że technika wyszła nam naprzeciw. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńMasz rację z tą techniką. Jedno zdjęcie, a może je mieć wiele osób.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)