Czy to ciąża, ale jakim cudem?

Maria siedziała za biurkiem, gdy poczuła ruchy w brzuchu i to tak potężne jak ruchy dziecka w końcowym etapie ciąży. Serce podeszło jej do gardła. Jak to możliwe? Ciąża? Była dobrze po czterdziestce. Należała do tych kobiet, które okres menopauzy przechodzą wyjątkowo wcześnie. Gdy tak sobie medytowała, ruchy się powtórzyły i to jeszcze silniejsze. Szok! Co robić? Wstała i spojrzała w dół. No i nic. Nie widać żadnego brzucha. No może troszkę jest wzdęty, ale to od tej fasolki, której wczoraj wmłóciła ogromne ilości. Uwielbia fasolkę szparagową polaną masełkiem z bułką tartą.

Tyle się naoglądała programów o ciąży z zaskoczenia, że nie wiedziała teraz, co o tym wszystkim myśleć. Mocno podenerwowana zastanawiała się, co się dzieje, gdy do biura weszła jej koleżanka. Od razu zorientowała się, że z Marią jest coś nie tak, ale Maria zbyła ją jakimiś półsłówkami. Na razie nie chciała rozmawiać na ten temat, póki sama nie sprawdzi, co się dzieje. Nie potrafiła skupić się na pracy, a szefowa zleciła jej pilne zadanie, wymagające wysiłku umysłowego. Dobrze, że miała opanowanego, Excela, który ułatwił jej zadanie. Wystarczyło w tabelach wpisać prawidłowe formuły ( a to miała w jednym palcu), dane liczbowe i zestawienie gotowe. Wszystko samo się wyliczyło.

Jadąc z pracy, postanowiła wstąpić do apteki i kupić test ciążowy. Tak na wszelki wypadek. W jej głowie kotłowało od natłoku myśli. Ciąża? Ale jakim cudem? Przecież to niemożliwe. Marek, syn jest już przecież dorosły. A poza tym nic wcześniej nie odczuwała. Nie miała rannych mdłości ani żadnych innych objawów ciążowych. Nie chodziła senna jak wtedy, gdy była w ciąży z Markiem. Jedynie czuła się trochę osłabiona, ale to chyba normalne w jej wieku?

Ruchy czuła niemalże bezustannie. Wyraźnie wyczuwała kopnięcia maleńkich nóżek. Z wrażenia zamiast skręcić w ulicę, przy której mieści się apteka, pojechała prosto. Stop! Opanuj się, upominała się w myślach. Ale to nie było takie łatwe.

Po dotarciu do domu pobiegła prosto do łazienki. Nerwowymi ruchami rozdzierała pudełko z testem. Gdzie instrukcja? Jest! Szybko czytała, choć literki rozmazywały się jej przed oczami. Do czytania Maria używała okularów, a tu ich nie miała. Dobrze, że w domu nie było nikogo. Nikt nie zadawał niepotrzebnych pytań. Przeczytawszy instrukcję, odsapnęła i zabrała się do pracy.

Wszystko zrobiła zgodnie z wytycznymi zawartymi w instrukcji. Teraz z niecierpliwością czekała na wynik. Właściwie, czemu tak obawia się tej ciąży? No chyba ze względu na swój wiek. Zaczęła sobie wyobrażać jak tuli dziecko do piersi. To takie wspaniałe uczucie. Zawsze marzyła się jej liczna rodzina, ale nie było jej dane mieć więcej dzieci. Syn Marek przyszedł na świat z wielkim trudem. O włos nie stracili życia oboje.

Czas oczekiwania zleciał jej na takich rozmyślaniach. Posłyszała głosy dobiegające od drzwi wejściowych. To pewnie mąż wrócił z pracy. Jeszcze minuta i wszystko będzie wiadome.  Maria pochylając się nad testem miała zamknięte oczy. Na trzy je otworzę, postanowiła. Jeden, dwa, trzy……… i jest wynik. Co teraz? Cieszyć się, czy płakać?

Cdn.