Mały łobuziak

„Łobuziak„

 

Wstał Bartoszek wczesnym rankiem,

 wypił duży kubek mleczka.

Jaką szykuje niespodziankę,

martwi się mateczka.

Bo łobuziak z niego wielki.

Ciągle figle płata.

Wczoraj popsuł tacie szelki,

dziś już zdążył pobić brata.

No i rację mama ma,

że się denerwuje,

bo mały Bartoszek

nową psotę już szykuje.

Nie namyślając się wcale,

do telewizora pędzi.

Po co tyle pilotów?

Muszę jeden zwędzić.

Nim przyjdzie tata,

pilot znaleźć trzeba.

Telewizora bez pilota

uruchomić się nie da.

Mama szuka pilota,

a on nową obmyśla psotę.

Na zabawę kwiatami

wielką ma ochotę.

Już do kwiatów podchodzi,

ziemię z donicy wybiera.

Rozsypuje po podłodze,

rączki do bluzeczki wyciera.

Mama bierze Bartosza na ręce.

Buzię i rączki myje,

a on jakby go ktoś ze skóry obdzierał

wyrywa się i wyje.

Czysty, przebrany

na tapczanie grzecznie siada.

Z małym pluszowym misiem

po swojemu gada.

Niestety już po chwili

na podłogę zeskakuje,

a mama się zastanawia

co on znowu kombinuje? 

A on uśmiechnięty

roześmiany

gdzie biegnie?

tapety zrywać ze ściany!

Co ty robisz syneczku?

Mama za głowę się trzyma.

Ja zwariuję,

dłużej nie wytrzymam!

I tak co dzień

od rana do wieczora

dwuletni Bartoszek zmienia się

w malutkiego potwora.