Prawdziwa miłość
nie musi olśniewać pięknem
nie musi mieć lazurowych oczu
karminowych ust
cery alabastrowej
ale za to
duszę musi mieć promienną jak słońce
czystą jak łza
by dźwięki które przewodzi
płynęły swobodnie
krystalicznie
budząc uśpione serce
częstując miłością soczystą
jak dojrzały owoc
burzliwą jak fale oceanu podczas sztormu
delikatną jak płatek róży
gdzie nie zmysły przewodzą
lecz dusza
i magia prawdziwej miłości
jedynej
wyśnionej
z odrobiną melancholii
szczyptą pikanterii
finezją smaku rozkosz rozlewającą po ciele
bo w prawdziwej miłości
najważniejsza harmonia
współgranie dusz
gdzie po każdej burzy
zaświeci słońce
miłosne popłyną akordy
tworząc doskonałą symfonię
Piękny wiersz o miłości. Pozdrawiam Cię na nowym miejscu :)
OdpowiedzUsuńWitam serdecznie. Dziękuję za odwiedziny. Próbuję jakoś urządzić się w tym nowym miejscu............ale jakoś nie uwiodło mnie. Nie potrafię się tutaj odnaleźć. Może z czasem.Serdecznie pozdrawiam :)
Usuń