„Noc Kupały”
W noc Kupały
W tę jedyną w roku noc
Panny na wydaniu
Wierzą w jej magiczną moc
Z ziół i kwiatów plotą wianki
Z płonącą w środku świecą
Na wodę je rzucają
Te wianki
Moc magiczną posiadają
Tej dziewczynie, której wianek nie utonie
Rychłe zamążpójście jest pisane
Każda czeka
Każda marzy
Że to właśnie ona
Rychło stanie przed ołtarzem
Biada tej, której wianek utonie
Starą panną zostanie
A i zawiedziona
Jest ta dziewczyna
Której wianek w siną dal odpłynął
Musi czekać roczek cały
Na następną noc Kupały
Może wtedy jakiś luby
Wyłowi wianek z wody
I tak w koło
Rok za rokiem
Dziewczyny wianki plotą
Jest zabawa
Śmiech
Ogniska płoną
Są tańce
Śpiew
I gdzieś tam w lesie
Na okamgnienie
Kwiat paproci zakwita
Kto go odnajdzie
Czeka go nagroda sowita
Bogactwo
Mądrość
Siła
Pośród haseł
Miłość
Płodność
Urodzaj
Mija czarodziejska noc
Ogień płonie
Wkoło taniec
Śpiew
Zabawa
Świętowanie
Te starodawne
Słowiańskie obrzędy
Kultywowane są do dzisiaj
Wszak nie wszędzie
Ale …………pamięć jest
Anna Bednarek
/ilustracja z netu/
Popełniłam też na swoim blogu wiersz na ten temat.
OdpowiedzUsuńJakoś tak trzymamy sie rytuału. :)
Przypominamy o dawnych obrzędach i tradycjach.Pozdrawiam
No tak , pewne wydarzenia powodują natłok myśli, które kotłują się w głowie, dopóki nie przelejemy ich na papier. Tak chyba zawsze to będzie.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Nastrojowy i opisujący dawne zwyczaje i miniony czas wiersz. Ciepłe słowa i pamięć to najważniejsze przesłanie. Serdeczności przesyłam.
OdpowiedzUsuńFajny wierszyk na noc Kupały.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Aniu. :) .
To dobrze,
OdpowiedzUsuńże są kultywowane takie obrzędy.
Pozdrawiam :-)
Ważna jest pamięć........
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Dziękuję Tereniu.
OdpowiedzUsuńRównież serdecznie pozdrawiam :)
Powinniśmy podtrzymywać tradycje.
OdpowiedzUsuńMiłego wieczoru :)